Aantekeningen:

Pepijn van Vermandois (ca. 818 - na 850) was een zoon van Bernard van Itali? en van Cunigonde. Hij is de eerste van de graven van de Vermandois die twee eeuwen lang tot de belangrijkste feodale vorsten van Frankrijk hoorden.
In 834 bevrijdde hij samen met andere Italiaanse edelen keizerin Judith van Beieren uit het klooster van Cortona waar ze was opgesloten door haar opstandige stiefzoons en bracht haar naar Lodewijk de Vrome in Aken. Als beloning werd hij in 836 benoemd tot graaf van St. Quentin, Senlis en Peronne. Net als veel andere getrouwen van Lodewijk de Vrome steunde hij na diens dood in 840 zijn jongste zoon Karel de Kale maar toen Lotharius I optrok naar Parijs koos Pepijn diens kant. Na het verdrag van Verdun werd hij blijkbaar weer zonder problemen vazal van Karel en behield zijn functies.
Pepijn was getrouwd met een onbekende vrouw. Op grond van het gegeven dat zijn kinderen goederen in de Vexin erfden wordt verondersteld dat zij dochter was van een edelman Theoderic uit de Vexin, die achterkleinzoon was van Childebrand. Theoderics vader en grootvader heetten beiden Nibelung. Pepijn en zijn vrouw kregen de volgende kinderen:
Bernard
Peppijn
Herbert I van Vermandois
mogelijk een dochter met de naam Cunigonde
mogelijk een onbekende dochter die in haar eerste huwelijk was getrouwd met Berengar van Bayeux en in haar tweede huwelijk met Wido van Senlis

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Herbert I van Vermandois is geboren in 850; is gestorven in 902.

Aantekeningen:

Bernard (797 - 17 april 818) was een onwettige zoon van koning Pepijn van Itali? en volgde zijn vader op als koning van Itali? in 813.
Bernard werd in zijn jeugd opgevoed in de abdij van Fulda. In 812 werd hij meerderjarig en werd hij benoemd tot gouverneur van Itali?, begeleid door abt Adelhard van Corbie, adviseur en neef van Karel de Grote. Een jaar later werd hij in Aken tot koning van Itali? gekroond, als opvolger van zijn vader - wat bijzonder is omdat hij een onwettige zoon was. In de eerste jaren van zijn bestuur was hij een trouwe vazal van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome. In 815 onderzocht hij de moorden in een conflict tussen paus Leo III en diens tegenstanders uit adellijke Romeinse families.
In 817 stelde Lodewijk de Vrome de Ordinatio Imperii op. Bernard werd daarin niet expliciet als koning van Itali? genoemd en was daardoor bang dat hij zijn positie zou verliezen. Daarop werden er aan zijn hof plannen gemaakt voor het uitroepen van een onafhankelijk koninkrijk. Bernhard bezette de Alpenpassen. Lodewijk de Vrome trok met een leger naar Chalon-sur-Sa?ne en Bernhard begreep dat zijn positie onhoudbaar was, zeker toen enkele van zijn aanhangers hem verlieten. Bernard kreeg bericht dat Lodewijk hem wilde begenadigen. Bernard ging naar Lodewijk in Chalons en daar bleek dat hij geen keuze had dan zich met zijn aanhangers over te geven. In 818 werd Bernard te Aken ter dood veroordeeld maar de straf werd verzacht tot het uitsteken van de ogen (met een roodgloeiend mes). Twee dagen na de straf bezweek Bernhard alsnog na een ondragelijk lijden. De aanhangers van Bernhard verloren allen hun bezittingen en titels, de leken werd de ogen uitgestoken en de geestelijken werden opgesloten. Sommigen, o.a. de gerespecteerde bisschop Theodulf van Orl?ans stierven daarna verdacht snel. Lodewijk was daarna bevreesd voor nieuwe opstanden en dwong zijn nog steeds trouwe halfbroers om in het klooster te treden.
Lodewijk werd gekweld door wroeging over de dood van Bernard en Theodulf. Zijn gedrag in de nasleep van deze crisis, inclusief een publieke schuldbelijdenis, deed ernstige afbreuk aan zijn prestige als vorst.
Bernard was getrouwd met Kunigonde van Laon. Zij stichtte het nonnenklooster van San Allessandro in Parma. Volgens sommige bronnen zou ze de dochter zijn van Heribert van Orange, zoon van Willem van Gellonne, maar deze theorie is alleen gebaseerd op de prominente, en anders moeilijk te verklaren, plaats van de naam Heribert onder de graven van Vermandois, de afstammelingen van hun zoon. Bernard en Kunigonde waren ouders van Pepijn van Saint Quentin.

Bernhard is getrouwd met Kunigunde de Laon. Kunigunde is geboren in 800; is gestorven in 835. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

abdis van Saint Pierre te Reims

Pepijn van Itali?, bij geboorte oorspr. Karloman, (april 777 - 8 juli 810) was de tweede zoon van Karel de Grote met zijn vrouw Hildegard (na Karel de Jongere en bastaardzoon Pepijn met de Bult). Hij was koning (bestuurder en militair bevelhebber) van Itali? binnen het rijk van zijn vader.
In 781 bezocht Karel Itali?, officieel als bedevaartganger, maar mede om er orde op zaken te stellen en het land beter onder Karolingisch gezag te brengen. Hij benoemde er op 15 april zijn zoon Karloman (Pepijn) als koning. Hij brak met opzet met de traditie door hem tot koning van Itali? te maken en niet van het nog maar net veroverde Lombardije, hoewel Karloman zich wel vestigde in de oude hoofdstad van de Longobarden, Pavia. Deze benoeming maakte deel uit van de politiek van Karel om het bestuur en de militaire organisatie van zijn rijk te decentraliseren, zodat ook tijdens zijn afwezigheid het rijk adequaat kon worden verdedigd. Karloman was bij zijn benoeming 8 jaar oud en zijn taken werden uitgevoerd door belangrijke hovelingen, zoals abt Adelard van Corbie en hertog Erik van Friuli. Na de mislukte opstand van Karlomans halfbroer Pepijn met de Bult in 792, viel die in ongenade. Karloman werd door de paus opnieuw gedoopt met de naam Pepijn.
De belangrijkste gebeurtenissen tijdens het bewind van Pepijn:
791 veldtocht tegen de Avaren langs de Drava
793 onderdrukt een opstand van Benevento
795-6 oorlog tegen de Avaren. Met hulp van de Kroatische leider Vojnomir wist hij door te dringen in het gebied tussen Tisa en Donau (nu Hongarije) waar het Avaarse hoofdkwartier, de Ring, gelegen was. Het werd verwoest. Pepijn keerde terug met zoveel goud en zilver dat Einhard beweert dat dit de meest winstgevende onderneming van de Franken ooit was.
797 veldtocht tegen de Slaven aan de oostgrens
799 neemt deel aan de veldtocht tegen de Saksen
Verovert Corsica op de Moren
810 Onderwerpt Istri? en de steden aan de Dalmatische kust, slaagt er niet in Veneti? te veroveren
In 806 verdeelde Karel de Grote zijn rijk onder zijn zoons in de Divisio regnorum om na zijn dood onenigheid onder zijn erfgenamen te voorkomen. Aan het al bestaande gebied van het Italiaanse koninkrijk voegde hij Beieren, Karinthi? en de helft van Alemanni? toe. Vreemd genoeg werd er niet gezegd wat er met de keizerstitel ging gebeuren, mogelijk omdat er daarover met Byzantium nog steeds onenigheid was. Het zou echter allemaal anders lopen.
Pepijn stierf voortijdig in 810, na een ziekte (vermoedelijk malaria). Met instemming van Karel de Grote volgde diens bastaardzoon Bernard hem op als koning van Itali?. Ook Pepijns oudere broer, Karel, stierf voortijdig. De keizer maakte daarom zijn derde wettige zoon Lodewijk tot zijn enige erfgenaam, met inbegrip van de keizerstitel. De bedoeling was dat Bernard van Itali? -die dus als opvolger voor de keizerstitel gepasseerd werd- zijn oom net zo trouw zou dienen als Pepijn zijn vader gediend had, maar dat bleek al snel een vrome wens.
[bewerken]Huwelijk en kinderen

Mogelijk is Pepijn huwelijken aangegaan. Een eerste echtgenote zou Bertha van Toulouse zijn, mogelijk een dochter van Willem van Gellone. Een tweede partner was mogelijk Chrothais, via vader Bernard een kleindochter van Karel Martel. Wel had hij (onwettige?) kinderen:
Bernard van Itali?, (797 - Aken, 14 april 818). Opvolger van zijn vader als koning van Itali?. Na zijn verzet tegen Lodewijk de Vrome afgezet en (onbedoeld) gedood.
Aeda, (geb. 798), gehuwd met de Saksische edelman Billung, ouders van Oda, de vrouw van Liudolf van Saksen
Adelheid/Ad?le, echtgenote van Lambert I, graaf van Nantes en hertog Spoleto
Er zijn veel speculaties over de identiteit van de minnares(sen) van Pepijn, maar geen van deze speculaties heeft echter historische gronden.

Aantekeningen:

Karel de Grote!!

gedoopt door Bonefacius, aartsbisschop van Mayence

Karel is getrouwd met Koningin Hildegarde van Vinzgouw. Koningin (dochter van Gerold I van Vinzgouw van Alamannia en Imma) is geboren op 4 mei 758 in Thionville (F); is gestorven op 30 apr 783 in Metz (F); is begraven in Metz (F). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hildegard van Vinzgouw was de dochter van graaf Gerold van Vinzgouw van Alamannia en Emma, dochter van Hnabi, hertog van Alamannia. Hildegard was de tweede vrouw van Karel de Grote.

Hildegard (Swaben, 4 mei 758 - Thionville, 30 april 783) was een dochter van de belangrijke Frankische edelman Gerold van de Vinzgau en Emma. In 771 werd zij de derde vrouw van Karel de Grote. Ze is begraven in de abdij van St Arnulf te Metz.
Karel wilde haar zo graag tot vrouw dat hij zijn vorige vrouw zonder geldige aanleiding verstootte en daarmee ook zijn bondgenootschap met de Longobarden om zeep hielp - maar het politieke belang van Hildegard als lid van een prominente Schwabische familie was misschien groter. Ook was Hildegard volgens heersende opvattingen te jong om te trouwen (ze was 13) en zeker te jong om direct al kinderen te krijgen (ze kregen hun eerste kind toen ze 14 was). Hun huwelijk werd dan ook algemeen als ongeldig beschouwd totdat de paus als wederdienst voor de politieke hulp van Karel in 774 (dus na 3 jaar) het huwelijk alsnog erkende. Hildegard volgde Karel op de meeste van zijn tochten en kreeg ook een aantal kinderen in Itali?, Saksen en Aquitani?. Na 12 jaar huwelijk en 9 zwangerschappen stierf Hildegard in het kraambed. Kort voor haar dood heeft ze nog een schenking gedaan aan de abdij van St Arnulf in Metz, ook Karel schenkt deze abdij een hof op de dag na haar overlijden en Hildegard werd daar begraven.
Zij richtte vele kloosters en kerken op. Zo stichtte zij onder meer de abdij van Kempten. Hildegard is zalig verklaard. Haar feestdag is op 30 april. Zij is de patroon van de zieken.
De kinderen van Hildegard en Karel waren:
Karel de Jongere (772-811), koning van Neustri?
Adelais, geboren tijdens het beleg van Pavia maar overleden op de terugreis. Begraven in de abdij van St Arnulf te Metz
Rotrudis (775-839), verloofd met keizer Constantijn VI van Byzantium maar de verloving werd verbroken. Minnares van graaf Rorico van Maine.
Pepijn (773-810), koning van Itali? (heerste van 781 tot 810).
Lodewijk de Vrome (778-841), koning van Aquitani?, keizer (heerste van 814 tot 840)
Lotharius (778-779), tweelingbroer van Lodewijk, jong overleden
Bertrada (775-825), minnares van Angilbert, abt van Sint-Riquier. Door Lodewijk de Vrome van zijn hof verbannen toen hij keizer werd.
Gisela (781 - rond 800), gedoopt in Milaan
Hildegard (783 - 783), 40 dagen oud geworden en begraven in de abdij van St Arnulf te Metz. Hildegard overleed aan de complicaties na haar geboorte.