Aantekeningen
Treffers 201 t/m 250 van 582
| # | Aantekeningen | Verbonden met |
|---|---|---|
| 201 | Hendrik trouwde voor de tweede keer, 54 jaar oud, op zondag 24 april 1803 in Naaldwijk met Magdalena Wijnands (1764-1850), 38 jaar oud. | Gezin: Hendrik Broekman / Sophie van Blerck (F1358327907)
|
| 202 | Henri?tte Amalia Maria van Anhalt-Dessau (Kleef, 16 augustus 1666 ? Orani?nstein, 18 april 1726) was de dochter van Johan George II van Anhalt-Dessau en Henri?tte Catharina van Nassau en dus een kleindochter van Frederik Hendrik van Oranje. Ze trouwde in 1683 met haar neef Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz. Toen haar man in 1696 overleed werd ze regentes voor haar zoon, Johan Willem Friso. In 1710 richtte Henri?tte Amalia de Orde van het Vertrouwen op. Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau is overleden in 1727 op 59-jarige leeftijd en begraven in Dietz. Hendrik Casimir II en Henri?tte Amalia kregen negen kinderen: Willem George Friso (1685-1686) Johan Willem Friso (1687-1711) gehuwd met Maria Louise van Hessen-Kassel (1688-1765) Zeven dochters die hun moeder allen overleefden: Henri?tte Albertine (1686-1754) Maria Amalia (1689-1771) Sophia Hedwig (1690-1734), gehuwd met hertog Karel Leopold van Mecklenburg-Schwerin (1678-1747) Isabella Charlotte (1692-1757), gehuwd met Christiaan van Nassau-Dillenburg (1688-1739) Johanna Agnes (1693-1765) Louise Leopoldina (1695-1758) Henri?tte Casimira (1696-1738) | van Anhalt-Dessau, Henriette Amalia (I2937)
|
| 203 | Herbert I van Vermandois (ca. 850 - 6 november tussen 900 en 907), ook Heribert, was via zijn vader Pepijn van Vermandois en zijn grootvader Bernard van Itali? (die een onecht kind was), een directe afstammeling in mannelijke lijn van Karel de Grote. Door een succesvol bestuur en een handige politiek in de strijd rond de koningstitel van West-Franci? werd Herbert ??n van de machtigste edelen in het noorden van Frankrijk. In 886 versloeg Herbert de Vikingen bij Parijs en werd hij graaf van Soissons en lekenabt van Saint-Cr?pin in Soissons. In 888 werd hij graaf van Meaux en Madrie, en gaf leiding aan de verdediging van de Seine en de Oise tegen de Vikingen. Hij was, samen met aartsbisschop Fulco van Reims en zijn broer Peppijn, ??n van de leiders van de oppositie tegen de nieuwe koning Odo van Parijs, die in 888-898 de eerste Capetinger op de Franse troon was. In deze periode herbouwde Herbert het kasteel van Ch?teau-Thierry. Op 28 januari 893, de verjaardag van het overlijden van Karel de Grote, kroonden Herbert, Peppijn en Fulco, Karel III de Eenvoudige tot tegenkoning. Odo wist echter gaandeweg de aanhangers van Karel voor zich te winnen, en Herbert moest in 895 naar Bourgondi? vluchten. Het volgende jaar verzoende Herbert zich met Odo en kreeg daarbij het graafschap Vermandois toegewezen. De verzoening werd bezegeld door het huwelijk van hun kinderen. Daarop werd de Vermandois echter veroverd door Rudolf van Cambrai, broer van Boudewijn II van Vlaanderen, die meende zelf recht op het graafschap te hebben. Herbert wist hem echter te verslaan en doodde Rudolf op 28 juni 896. Vervolgens breidde Herbert zijn gezag uit en werd heer van Beauvais, Vexin, Chartres en Senlis, en lekenabt van St. Medardus te Soissons, P?ronne en Saint Quentin. In 900 viel Boudewijn II van Vlaanderen Herbert nog een keer aan, maar zonder succes. Het lukte Boudewijn later wel om Herbert en Fulco van Reims te laten vermoorden. De datum van de dood van Herbert was 6 november van een onbekend jaartal (ergens tussen 900 en 907). Herbert was vermoedelijk gehuwd met Bertha van Morvois (862-907), en werd vader van: Herbert II (ca. 880-943) Beatrix (880/883 - na 26 maart 931), gehuwd in 895 met Robert I van Frankrijk een dochter (Adela?), gehuwd met graaf Gebhard van de Ufgau een dochter (Cunigonde?), gehuwd met graaf Udo van de Wetterau, zoon van Gebhard van Franconi?, hertog van Lotharingen. | van Vermandois, Herbert I (I2371)
|
| 204 | Herbert II van Vermandois (884 - Saint-Quentin (Aisne), 23 februari 943) was graaf van Vermandois en werd een van de machtigste edelen in het noorden en midden van Frankrijk. Herbert volgde in 902 zijn vader op als graaf van Vermandois. In 907 trouwde hij met een dochter van Robert van Bourgondi? en werd daardoor lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons en graaf van Meaux. In 918 werd hij ook graaf van M?zeray en Vexin. Herbert hielp in 922 de aartsbisschop van Reims om diens vazallen te onderwerpen. In 922 steunde hij Karel de Eenvoudige nog tegen de opstand van Robert van Parijs maar in 923 vocht hij aan de kant van Robert in de slag bij Soissons. Robert sneuvelde in deze slag en zijn schoonzoon Rudolf werd tot koning gekozen. Herbert kreeg door een list Karel de Eenvoudige in handen (hij had hem naar zijn gebied gelokt met een aanbod voor onderhandelingen) en nam hem gevangen, en sloot hem op in Ch?teau-Thierry. Herbert zou Karel tot diens dood in 929 in zijn macht houden, om koning Rudolf onder druk te kunnen zetten met de dreiging Karel vrij te laten. In 924 verwierf Herbert P?ronne (Somme) en bouwde daar een kasteel waarin hij Karel voor de rest van zijn leven opsloot. Vanaf 924 wist Herbert in hoog tempo zijn macht uit te breiden: 924 veroverde hij samen met Arnulf I van Vlaanderen Eu (Seine-Maritime) op de Vikingen 925 werd zijn vijfjarige zoon Hugo benoemd tot aartsbisschop van Reims 926 werd Herbert graaf van Amiens en bezette hij tegen de wil van Rudolf, Laon en bouwde daar een fort 927 sloot Herbert een bondgenootschap met Rollo, graaf van Normandi? 928 vergezelde Herbert Rudolf bij een bezoek aan Bourgondi?. Ook liet hij in 928 Karel de Eenvoudige voor korte tijd vrij om Rudolf meer onder druk te zetten. 930 bezette Herbert het kasteel van Vitry, dat eigendom was van de broer van koning Rudolf Vanaf 931 werd Herbert harder aangepakt door koning Rudolf en Hugo de Grote. In 931 veroverden ze Reims en benoemden een andere aartsbisschop. In de daaropvolgende jaren moest Herbert ook Vitry, Laon (behalve het fort), Ch?teau-Thierry en Soissons opgeven. Via bemiddeling door Hendrik de Vogelaar werd een vrede gesloten waarbij Herbert zich aan Rudolf onderwierp, en al zijn bezittingen terugkreeg behalve Reims en Laon. In de jaren daarna zou Herbert nog meer functies verwerven zoals graaf van Troyes en lekenabt van Saint-Cr?pin te Soissons. In 938 moest hij wel zijn fort bij Laon opgeven. In 941 kwam hij samen met Hugo de Grote en Willem I van Normandi? in opstand tegen Lodewijk IV van Frankrijk. Met hun steun kon hij Reims veroveren en zijn zoon weer tot aartsbisschop maken. Het conflict werd be?indigd na bemiddeling door Otto I de Grote. Herbert werd begraven in Saint-Quentin. Na zijn dood verdeelde Hugo de Grote Herberts bezittingen onder zijn zonen, om de macht van Vermandois op te breken. Herbert was de zoon van Herbert I van Vermandois en Bertha van Morvois. Hij was gehuwd (voor 21 mei 907) met Adelheid, dochter van Robert van Bourgondi?. Zij hadden de volgende kinderen: Odo (ca. 915-na 946) Adelheid (ca. 915-960), in 934 gehuwd met Arnulf I van Vlaanderen (890-964), Herbert III (tussen 910 en 926-ca. 984), steunde zijn vader in diens conflicten met de koningen Rudolf en Lodewijk. Kreeg bij de verdeling van de erfenis Ormois, Ch?teau-Thierry en de functie van lekenabt van St. Medardus. Later benoemd tot paltsgraaf en erfde in 967 Meaux en Troyes van zijn broer Robert. Trouwde in 951 met Hedwig van Wessex, weduwe van Karel de Eenvoudige. Begraven te Lagny. Hugo (920-Meaux, 962), graaf en bisschop van Reims, Liutgard van Vermandois (voor 925 - na 985), ca. 940 gehuwd met Willem I van Normandi? (-942) en (in de periode 942-945) met Theobald I van Blois (-975) Robert I van Meaux (932-eind 966) Albert I (934-8 september 987). | van Vermandois, Herbert II (I2368)
|
| 205 | Hertog Van Gelre Graaf Van Zutphen | van Egmond, Arnold (I3001)
|
| 206 | Hertog van Saksen | van Billung, Bernard II (I2695)
|
| 207 | hertrouwd met J.H.R. Davies in 1920 | Djin, Tam Tjhioeng (I3460)
|
| 208 | Hervormde Gemeente | Gezin: Jan Harmens / Yttje Pytters Waardenburg (F1324247884)
|
| 209 | Hervormde Gemeente | Gezin: Petrus Johannes Baptiste (Jan) Romar / Sipkje Ulbes Waardenburg (F1324248006)
|
| 210 | Hervormde kerk | Gezin: Wyger Harmens / Elisabeth Mollema (F1324248078)
|
| 211 | Hessel Durks Jongsma, broodbakker, geboren op 15-04-1852 te Wons, overleden 00-00-1926, begraven te Holland, Ottawa Co., MI (USA), zoon van Durk Durks Jongsma (zie III.1) en Grietje Wiggers Wytsma, boerin. Gehuwd (1) op 28-jarige leeftijd op 16-09-1880 te Lemsterland met Rinske Ales Kragt, 31 jaar oud, geboren op 20-01-1849 te Leeuwarden, overleden op 26-07-1890 te Huizen onder Hoogeveen op 41-jarige leeftijd, dochter van Ale Harings Kragt, schipper, en Trijntje Walles Zand. Gehuwd (2) op 41-jarige leeftijd op 29-11-1893 te Orange City, Sioux Co., IA (USA) met Antje Gerrits (Annie) Waardenburg, 25 jaar oud, geboren op 06-08-1868 om 04.30 uur te Tzummarum, overleden 00-00-1961, begraven te Holland, Ottawa Co., MI (USA), dochter van Gerrit Jacobs Waardenburg, kooltjer, en Baukje Bruinsma. Kinderen: 1. v Grace Jongsma, geboren op 15-05-1895 te Sioux, IA (USA), overleden op 29-09-1985 te Hendersonville, Henderson, NC (USA) op 90-jarige leeftijd, begraven op 30-09-1985 te Henderson, NC (USA). 2. v Jessie Jongsma, geboren 00-00-1898 te Iowa (USA). Gehuwd op 07-07-1920 te Holland, Ottawa, MI (USA) met John Ten Brink, geboren 00-00-1893 te Michigan (USA), zoon van G. Ten Brink en Lena Tubbergen. | Jongsma, Hessel Durks (I3328)
|
| 212 | Hij en zijn echtgenote zijn met een verschil van 4 1/2 uur na elkaar overleden, samen gedragen en op elkaar begraven; 3e kl. fl. 6,- begraven kerk: noordpand tegen de buitenmuur achter de Gildemr. bank, kort in de hoek tegen het beschot van de Hogebanken; 3e kl. fl. 6, | de Zoete, Samuel (I2002)
|
| 213 | Hij is begraven in Paris, St. Denis. Beroep: Kg. v. Austrien 623, Kg. d. Franken 629, koning uit het Huis der Merovingen. Vermelding[ Bron 1 ]: Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader, Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van Austrasi? (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasi? op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op Soissons; Bourgondi? kwam in zijn macht en ook in Neustri? werd hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot het zuiden van Aquitani?, waar hij tot aan zijn vroegtijdige dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid geworden. Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius), trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en Judica?l, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs vestigde, kon hij een opstand van Austrasi? bedwingen, maar moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van Austrasi? erkennen (634). Voor Neustri? werd Chlodovech II zijn troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de Franken een gevaarlijke mededinger was geworden. Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag. Vermelding[ Bron 2 ]: koning der franken 629-639, zoon van Clotaire II van Neustri? en koningin Bertrude. Dagobert I was (met Clovis I) zonder enige twijfel de bekendste der merovingers, hij had in ieder geval zeggenschap over het gehele rijk der franken en wist dat zeer goed aan zijn buurlanden over te brengen, hij wist een gezonde schatkist op te bouwen, een goede structuur van de kerk en was omringd door een raad van sterke mannen als Ouen, Eloi, Didier van Cahors en Paul van Verdun, waarvan de eerste drieheilig werden verklaard. In 623 werd zijn vader koning van beide rijksdelen en droeg Dagobert op de machtige edelen van Austrasi? de hofmeier Pepijn en Arnulf bisschop van Metz te beteugelen, Dagobert wist zich snel onder de hoede van zijn vader uit te werken en als onafhankelijk vorst te regeren, hoewel hij in 625 nog een huwelijk moest accepteren met de zuster van zijn stiefmoeder Sichilde, Gomatrude, in 629 verkreeg hij ongeveer het hele koninkrijk maar moest daarvoor wel zijn half-broer Caribert II en de partij rond hem gevormd, elimineren, hij liet hem slechts een kleine strook rond Toulouse en bij diens dood in 632 verwierf hij ook dit laatste deel, in 631 vestigde hij zich definitief te Parijs, verstootte Gertrude onder het motto dat ze geen kinderen kon krijgen en trouwde de neustrische Nantilde, datzelfde jaar werd hij tijdens een tour door Austrasi? in 630 verliefd op een jong meisje Ragentrude bij wie hij een zoon Sigebert verwekte die als Sigebert III koning van Austrasi? werd, in 633 voerde hij een oorlog tegen de Wenden een slavisch volk onder gezag van een Samo, een frank, door geringe medewerking van de Austrasi?rs voerde deze oorlog niet tot succes, inmiddels bracht Nantilde ook een zoon ter wereld, Clovis, en Dagobert kwam met de Austrasische edelen overeen dat deze Clovis slechts Neustri? en Bourgondi? zou erven, de laatste jaren voerde hij oorlog tegen Saksen en vooral tegen Gascogne, tegen de laatste ondernam hij een expeditie die de bloem der edelen bevatte, hoewel de expeditie met succes werd bekroond, werd vlak bij de spaanse grens de hertog Arembert in een vernietigende hinderlaag gelokt, een feit waarin we ??n van de oorsprongen van de legende van het Roelantslied kunnen herkennen. Geloof: rk. | van Franken, Dagobert I (I2879)
|
| 214 | Hij is begraven in Paris, St. Vincent (Saint-Germein-Des-Pres). Beroep: K?nig der Franken, Kg. v.Neustrien 584, Kg. d. Franken 613. Vermelding: koning der Franken, jongste zoon van Chilperik I en Fredegonde, was koning van Neustri? (584?613) en na de dood van Brunhilde, die hij op wrede wijze liet ombrengen (613), koning van het gehele Frankische Rijk (613?628). Microsoft ? Encarta Vermelding[ Bron 1 ]: koning der franken 613-629, in 593 moest zijn leger de eerste aanval afslaan van de graaf van Champagne Wintrion, iets later, in 596 viel hij in gezelschap van zijn moeder, Parijs met zijn omgeving aan dat hij snel veroverde, hetgeen echter van korte duur was toen drie jaar later in 600 twee neven van Clotaire, de koningen Thierry en Th?odebert, zich verenigden en hem volledig in de pan hakte bij Dormelle, hij wist zelf nauwelijks te ontsnappen en moest een beschamende vrede sluiten, waarbij hem slechts Rouen en diens directe omgeving bleef, wist na enkele mislukte pogingen de juiste allianties te kiezen en werd uiteindelijk vorst over geheel Franci?, overleefde diverse complotten maar moest in 623 toestaan dat zijn zoon Dagobert Ikoning van Austrasi? werd maar hij behield o.a. Auvergne en la Provence, Dagobert verzette zich maar wist niet meer te veroveren dan de Champagne, in 626 moest hij weer een gevaar keren door Godin, hofmeier van Bourgondi?, zoon van Garnier II en ongetwijfeld zijn schoonzoon, te vermoorden die de erfenis van zijn vader probeerde te veroveren, hij behoorde tot de laatste sterke merovingers die zijn zoon in staat stelde een krachtig rijk met bekwame hand te regeren. De overgang van de kleine vorst in Rouen tot het uiteindelijk resultaat verliep met veel bloedige oorlogen, in 604 werd hij voorzichtig wat agressiever met een slechte afloop, weliswaar kwam ??n van zijn grootste vijanden Bertoald om het leven maar hij verloor eveneens zijn eerstgeboren zoon M?rov?e; in 607 zocht hij toenadering tot Thierry en werd zelfs peetoom van diens zoon M?rov?e, einde dat jaar vielen de visigothen Thierry?s rijk binnen en Clotaire was er snel bij een coalitie te vormen tegen de visigothen die ook Theodobert en Agon, koning van Lombardi?, omvatte, de coalitie hield niet lang stand en de gehele affaire ging als een nachtkaars uit, de spanning tussen de twee broers bleef echter oplopen en in 611 is het Thierry die Clotaire overhaalde gezamenlijk Th?odebert aan te vallen, hem het noorden van Neustri? belovend bij een overwinning, in twee bloedige veldslagen wist Thierry zijn broer vernietigend te verslaan en hem met zijn gehele familie te executeren (612), Thierry was echter niet zo gelukkig met zijn gedane belofte en stond op het punt Clotaire aan te vallen toen hij onverwachts stierf in Metz aan de dysenterie, zijn troepen losten zich op; nu is het Brunhilde die zich sterk maakte voor de Neustrische troon voor haar achterkleinzoon Sigebert II, zij had zich echter de haat van vele bisschoppen en edelen op de hals gehaald door haar autocratisch optreden en vertegenwoordigers van de adel, o.a. Pepijn en Arnulf in Austrasi? en Garnier II voor Bourgondi? vroegen aan Clotaire om zo snel mogelijk tegen Brunhilde op te trekken, hij trok snel Austrasi? binnen, vervolgens Champagne en Bourgondi? waar hij Brunhilde en haar drie achterkleinkinderen gevangen nam, de vierde, Childebert, had kunnen vluchten, doodde behalve zijn petekind M?rov?e alle kinderen van Thierry en bracht de bijna zeventig jarige Brunhilde barbaars om na drie dagen martelen, met haar stierf ??n van de meest markante figuren van de VIe eeuw, Clotaire kon zich nu met recht koning der franken noemen. Vermelding[ Bron 2 ]: Hij werd geboren in het voorjaar van 584 en was drie maanden oud toen zijn vader Chilperik vermoord werd. Hij werd de Neustrische koning met zijn moeder Fredegonde als regentes. Zijn heerschappij werd vrijwel meteen bedreigd door de koning van Austrasi? Childebert II. Alleen door de steun van zijn oom Gunthram (koning van Bourgondi?) was hij in staat zijn troon te behouden. Toen Gunthram in 592 overleed kon Chlotarius II nog enkele jaren zijn koninkrijk behouden. Rond het jaar 600 werd hij echter toch verslagen door de zonen van Childebert II: Theuderik II (koning van Bourgondi?) en Theudebert II (koning van Austrasi?). Zijn rijk schrompelde ineen tot een klein gebiedtussen de Seine, Oise en de zee. Door de broederoorlog tussen Theuderik II en Theudebert II in 612 en de dood van beiden in 612 en 613 werd Chlotarius II met hulp van Pepijn van Landen en Arnulf van Metz koning van het gehele Merovingische rijk. Hij moest echter voor de steun die hij ondervond bij zijn streven naar hereniging van het rijk een zware prijs betalen. In 614 vaardigde hij het Edictum Chlotharii uit waarbij de adel en de hofmeiers van de deelrijken meer macht kregen. Zijn tweede vrouw Berthetrude kreeg rond 603 een zoon (Dagobert I) die hij in 623 benoemde tot onderkoning van Austrasi?. Chlotarius II overleed eind 629 in Parijs. Geloof: rk. | Gezin: Chlotarius II van Franken / Bertrude (F1358519093)
|
| 215 | Hij is begraven in Tournai, St. Brictius. Beroep: koning (hertog) van de Salische Franken. Vermelding: Hij volgde zijn vader Merovech op als heerser van de Sali?rs in de omgeving van Doornik. Childerik diende vermoedelijk als generaal onder de Romeinse keizer Majorianus en in die hoedanigheid ook onder de Gallo-Romeinse heersers Aegidius en Paulus. Childerik verkreeg het leiderschap bij de dood van zijn vader omstreeks 458. Hij had zijn machtsbasis rond om de stad Doornik, en beheerste mogelijk de Romeinse provincie Belgica. Childerik vocht enkele malen aan de zijde van de Romeinen, onder meer met Aegidius tegen de Visigoten bij Orleans in 463 en met comes Paulus tegen de Angelsaksen in Angers in 464. Volgens de overlevering sloot hij later een verdrag met Odoaker tegende Alemannen die Itali? waren binnengevallen. Odoaker was mogelijk in Angers nog Childeriks tegenstander, al is het waarschijnlijker dat het om twee verschillende personen met dezelfde of op elkaar lijkende namen gaat. Childerik zou op een zeker moment door zijn volk zijn verstoten wegens buitensporig seksueel gedrag en 8 jaar in ballingschap in Th?ringen hebben geleefd voordat hij kon terugkeren en het koningschap kon aanvaarden. Het is echter niet duidelijk of dit meer is dan een legende. Er zijn aanwijzingen dat het Gallo-Romeinse Rijk van Syagrius er voor verantwoordelijk was dat de macht Childerik geleidelijk afbrokkelde en wel zodanig dat deze bij zijn dood weinig meer bezat dan het gebied rond Doornik en ten noorden daarvan. Het graf van Childerik in Doornik werd in 1653 ontdekt, en geldt als het rijkste Frankische koningsgraf dat ooit is gevonden. Het grootste deel van de schat werd in 1831 gestolen, maar de oorspronkelijke beschrijvingen van de voorwerpen zijn bewaardgebleven. Vermelding: De eerst bekende koning van de Salische Franken, Chlodio (gest. 460), maakte zich ca. 430 meester van Doornik en Kamerijk. Childerik, waarschijnlijk zijn zoon, trad meestal nog op als bondgenoot van de overgebleven Gallo-Romeinse gezagdragersin Galli?. Zijn zoon Chlodovech (ca. 481?511) werd de stichter van het uitgebreide Frankische Rijk. Encarta ? Encyclopedie Winkler Prins Vermelding[ Bron 1 ]: koning der westfranken (salische franken) van 456/7 tot zijn dood, zijn regering was meer van een romeins generaal dan ?rex? van een frankische stam, zijn eerst bekende optreden was in de slag bij Orl?ans in 463 tegen de Gothen, dienende onder Aegidius (vgl. 6497) legeraanvoerder van keizer Marcianus was hij aanvoerder van het frankische legeronderdeel, er heerste verwarring over dit optreden, Gregorius van Tours sprak over Orl?ans en de overwinning op de Gothen terwijl ?Het leven van Ste. Genevi?ve? sprak over een belegering van Parijs in diezelfde periode, afgezien van deze tegenstrijdige feiten hoorde men niets meer over Childeric, behalve zijn dood. Er is echter een klein probleem, Marcianus was geen keizer meer in 463, hij regeerde van 450-457 en werd opgevolgd door Leo I die regeerde van 457-471. Een tweede probleem is dat Settipani, zie 1036, vertelt dat Childeric door zijn familie verjaagd werd, een feit dat hij in zijn ?Pr?histoire? niet de moeite vindt te noemen.(JJS) Geloof: Germaans. | van Franken, Childerik I (I2835)
|
| 216 | Hij is gedoopt op vrijdag 1 januari 1790 in ?s-Gravenzande in aanwezigheid van Gerritje van Zante. | van Geest, Cornelis Marinus (I2230)
|
| 217 | Hij is gesneuveld in een veldtocht tegen de Friezen aan de Maas, Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie (06-05-988). Hij breidde zijn gebied naar het zuiden uit. In mei 980 huwde Arnulf met Liutgard van Luxemburg, de dochter van Siegfried, Graaf van Luxemburg en Hedwig. Haar jongere zuster Kunigunde was de echtgenote van Hendrik II van Duitsland. Uit het huwelijk met Liutgard zijn twee kinderen bekend, Dirk, die hem als Dirk III opvolgt en Sicco, die met Thietburg huwde. In 975 wordt Arnulf samen met zijn vader Dirk II in een aantal oorkondes als getuige vermeld. Op het moment dat Arnulf de graventitel kreeg, vermoedelijk bij gelegenheid van zijn huwelijk in 980, was zijn vader nog in leven. In 981 vertrok hij met 12 man naar Itali? om de Duitse Otto II te begeleiden bij diens kroning tot keizer. Op 18 september 993 sneuvelt Graaf Arnulf te Winkel aan de monding van de Maas in de strijd tegen de West-Friezen. Volgens de Egmondse gravenregisters zou de strijd waarbij Arnulf het leven liet tegen woeste Friezen gevoerd zijn. In deze latere toevoeging zouden Westfriezen bedoeld worden. Melis Stoke laat deze strijd bij Winkel plaatsvinden. De twisten tussen de Hollandse graven (die toen overigens nog als Fries werden aangeduid) moesten op dat moment echter nog plaatsvinden. Daarom is het aannemelijker dat deze strijd niet bij Winkel maar aan de monding van de Oude Rijn heeft plaatsgevonden. Anderen plaatsen de strijd weer aan de monding van de Maas. Arnulf werd bijgezet in de abdij van Egmond. Om onduidelijke redenen werd hij daar later als heilige vereerd. | van Holland van Gent, Graaf Arnulf I (I2355)
|
| 218 | Hij is overleden 1304 in Hij Sneuvelde In 1304 Mogel. Tijdens De Schermutselingen Rond Het Beleg Bij Schoonhoven In Een Vlaams Leger O.l.v. Gwijde Van Dampierr, hij was toen 44 jaar oud. Titel: Ridder | van Kuyck van Mierop, Hendrik (I3077)
|
| 219 | Hij is overleden 509, hij was toen 29 jaar oud.[ Bron 1 ] Oorzaak: ermordet auf Anstiften Chlodwigs ermordet. Titel: K?nig der Rheinfranken Vermelding: Cloderic de Oudermoordenaar (parricide), koning van Keulen. Heeft waarschijnlijk bestaan, maar zijn ouderschap van Munderic is lichtelijk speculatief. Vermelding[ Bron 2 ]: Clod?ric, koning van Keulen 508-509, toen Clovis I met medewerking van zijn bloedverwant Cloderic de Visigothen onder Theodric bij Vouille verslagen had (507), schreef hij Cloderic een geheime brief waarin hij voorstelde zijn vader om te brengen aangezien deze te oud en ongeschikt was om te regeren, hij kon dan niet alleen een koninkrijk verwerven maar tevens op de vriendschap van Clovis rekenen, Cloderic verleid door zijn hebzucht, nam dit aan, liet zijn vader vermoorden terwijl deze zijn siesta hield in het bos van Buchau, en besteeg de troon en meldde het heugelijke feit aan Clovis, deze stuurde als antwoord een aantal van zijn mannen om de schatkist van Cloderic te controleren, toen deze laatste zelf zijn bezittingen aanschouwdewerd hij met een bijlslag van ??n van de aanwezigen gedood, Clovis breidde op deze wijze zijn rijk ten oosten van de Rijn uit. (Het betrof hier het rijk der ripuarische franken, in tegenstelling tot de salische franken, de eerste waren arianen, de tweede katholiek, Clovis streefde naar een groot frankisch rijk en gebruikte o.a. het geloofsargument om bovenbeschreven actie te ondernemen, volledig gesteund door de bisschoppen van zijn rijk. JJS) Geloof: Germaans. | van Franken, Chloderich (I2802)
|
| 220 | Hij is overleden 509, hij was toen 29 jaar oud.[ Bron 1 ] Oorzaak: ermordet auf Anstiften Chlodwigs ermordet. Titel: K?nig der Rheinfranken Vermelding: Cloderic de Oudermoordenaar (parricide), koning van Keulen. Heeft waarschijnlijk bestaan, maar zijn ouderschap van Munderic is lichtelijk speculatief. Vermelding[ Bron 2 ]: Clod?ric, koning van Keulen 508-509, toen Clovis I met medewerking van zijn bloedverwant Cloderic de Visigothen onder Theodric bij Vouille verslagen had (507), schreef hij Cloderic een geheime brief waarin hij voorstelde zijn vader om te brengen aangezien deze te oud en ongeschikt was om te regeren, hij kon dan niet alleen een koninkrijk verwerven maar tevens op de vriendschap van Clovis rekenen, Cloderic verleid door zijn hebzucht, nam dit aan, liet zijn vader vermoorden terwijl deze zijn siesta hield in het bos van Buchau, en besteeg de troon en meldde het heugelijke feit aan Clovis, deze stuurde als antwoord een aantal van zijn mannen om de schatkist van Cloderic te controleren, toen deze laatste zelf zijn bezittingen aanschouwdewerd hij met een bijlslag van ??n van de aanwezigen gedood, Clovis breidde op deze wijze zijn rijk ten oosten van de Rijn uit. (Het betrof hier het rijk der ripuarische franken, in tegenstelling tot de salische franken, de eerste waren arianen, de tweede katholiek, Clovis streefde naar een groot frankisch rijk en gebruikte o.a. het geloofsargument om bovenbeschreven actie te ondernemen, volledig gesteund door de bisschoppen van zijn rijk. JJS) Geloof: Germaans. | Gezin: Chloderich van Franken / NN van Beieren (F1358507303)
|
| 221 | Hij is overleden 509, hij was toen 49 jaar oud. Oorzaak: ermordet Titel: koning van Keulen Vermelding: k?mpft 696 mit Chlodwig bei Z?lpich gegen die Alemannen, wurde verwundet, auf Anstiftung Chlodwigs ermordet. Vermelding[ Bron 1 ]: Sigebert, konig van Keulen, beter koning der oostfranken, ... 496-508, gewond in 496 aan zijn knie in de strijd tegen de Alemanen in de bossen van Z?lpich, droeg sindsdien de bijnaam ?de manke?, de wijze waarop en waarom hij stierf is reeds beschreven bij 512. Geloof: Germaans. | van Franken, Sigibert de Lamme, (der Hinkende) van Keulen (I2816)
|
| 222 | Hij is overleden op 9 februari 1649 in Whitehall Palace, hij was toen 48 jaar oud. Onthoofd | van Engeland, Karel I (I2928)
|
| 223 | Hij trouwde, 24 jaar oud, op donderdag 13 oktober 1757 in Schiebroek met Willemijntje de Booys, 18 of 19 jaar oud. Abraham Johannes Bergambacht, jongeman, Pijnaker, wonend: onder Schiebroek Willemijnte Engelen de Bois, jongedochter, Schiebroek, wonend: Schiebroek f3,-- samen fl 6,-- | Gezin: Abraham Johanneszn Bergambacht / Willemijntje Jansdr. de Booys (F1358327899)
|
| 224 | hij werd genoemd in een gedicht van zijn tijdgenoot Fortunat, die vertelde dat hij iemand was van hoge geboorte en tot de hoogste rangen van het hof behoorde, hij werd geidentificeerd als Mummolin de Soissons, vader van de hertog Babon en Bodogisel, beiden ambassadeur te Byzantium in respectievelijk 584 en 589, dit kon betekenen dat hij (of een naamgenoot) ambassadeur was in Byzantium in 539. De naam Mummolin is van gallo-romeinse oorsprong, niet abnormaal in de periode waarin hij leefde, hier wordt tevens opgemerkt dat de Carolingers in de mannelijke lijn afstammen van prinsen en edelen die onder Clovis I hun invloed verloren, of dit nuafstammelingen waren van th?ringse, suavische, bourgondische of frankische koningen, zij verloren hun invloed maar bleven min of meer lid van de locale adel, of waren zelfs gallo-romeinse notabelen of legeraanvoerders, hun dood kon een reden van vermelden kon zijn, (b.v.: Mund?ric, Sigibald, Sigulf bij de franken, de zoon van Bertaire bij de th?ringers, Willibald en Aleth?e bij de bourgondi?rs), de verdere familie werd dan niet meer genoemd en verdwenen uit de geschiedenis om soms in de VIIe eeuw weer op de voorgrond te treden. | van Franken, Mummolin van Vitrey Perthois (I2807)
|
| 225 | Hildegard van Vinzgouw was de dochter van graaf Gerold van Vinzgouw van Alamannia en Emma, dochter van Hnabi, hertog van Alamannia. Hildegard was de tweede vrouw van Karel de Grote. Hildegard (Swaben, 4 mei 758 - Thionville, 30 april 783) was een dochter van de belangrijke Frankische edelman Gerold van de Vinzgau en Emma. In 771 werd zij de derde vrouw van Karel de Grote. Ze is begraven in de abdij van St Arnulf te Metz. Karel wilde haar zo graag tot vrouw dat hij zijn vorige vrouw zonder geldige aanleiding verstootte en daarmee ook zijn bondgenootschap met de Longobarden om zeep hielp - maar het politieke belang van Hildegard als lid van een prominente Schwabische familie was misschien groter. Ook was Hildegard volgens heersende opvattingen te jong om te trouwen (ze was 13) en zeker te jong om direct al kinderen te krijgen (ze kregen hun eerste kind toen ze 14 was). Hun huwelijk werd dan ook algemeen als ongeldig beschouwd totdat de paus als wederdienst voor de politieke hulp van Karel in 774 (dus na 3 jaar) het huwelijk alsnog erkende. Hildegard volgde Karel op de meeste van zijn tochten en kreeg ook een aantal kinderen in Itali?, Saksen en Aquitani?. Na 12 jaar huwelijk en 9 zwangerschappen stierf Hildegard in het kraambed. Kort voor haar dood heeft ze nog een schenking gedaan aan de abdij van St Arnulf in Metz, ook Karel schenkt deze abdij een hof op de dag na haar overlijden en Hildegard werd daar begraven. Zij richtte vele kloosters en kerken op. Zo stichtte zij onder meer de abdij van Kempten. Hildegard is zalig verklaard. Haar feestdag is op 30 april. Zij is de patroon van de zieken. De kinderen van Hildegard en Karel waren: Karel de Jongere (772-811), koning van Neustri? Adelais, geboren tijdens het beleg van Pavia maar overleden op de terugreis. Begraven in de abdij van St Arnulf te Metz Rotrudis (775-839), verloofd met keizer Constantijn VI van Byzantium maar de verloving werd verbroken. Minnares van graaf Rorico van Maine. Pepijn (773-810), koning van Itali? (heerste van 781 tot 810). Lodewijk de Vrome (778-841), koning van Aquitani?, keizer (heerste van 814 tot 840) Lotharius (778-779), tweelingbroer van Lodewijk, jong overleden Bertrada (775-825), minnares van Angilbert, abt van Sint-Riquier. Door Lodewijk de Vrome van zijn hof verbannen toen hij keizer werd. Gisela (781 - rond 800), gedoopt in Milaan Hildegard (783 - 783), 40 dagen oud geworden en begraven in de abdij van St Arnulf te Metz. Hildegard overleed aan de complicaties na haar geboorte. | van Vinzgouw, Koningin Hildegarde (I2378)
|
| 226 | Hildegard werd al als kleuter met het niet veel oudere zoontje van graaf Dirk van Holland verloofd. Zij trouwden toen zij twaalf jaar oud was. Het huwelijk was voordelig voor Holland, niet alleen omdat het zich hiermee verbond met Vlaanderen, maar ook omdat de familie van Hildegard Karolingisch bloed had. Het echtpaar kreeg waarschijnlijk zes kinderen. Over hun dochters weten we vrijwel niets, behalve dat hun dochter Erlinde volgens de vita van de heilige Adalbertus door hem zou zijn genezen van blindheid. Hun zoon Arnulf volgde Dirk II op als graaf van Holland, terwijl zoon Egbert aartsbisschop van Trier werd. | van Vlaanderen, Hildegaard (I2363)
|
| 227 | hofmeier van Austrasi? (615-639) | van Landen, Pepijn (I2386)
|
| 228 | Hofmeier van Austrasi? , Hofmeier van Bourgondi? , Hofmeier van Neustri? | der Franken, Pippijn III (I2379)
|
| 229 | Hofmeier van Austrasi? , Hofmeier van Bourgondi?, Hofmeier van Neustri? | der Karolingen, Karel Martell (I2381)
|
| 230 | hofmeier van Austrasi?(629-639) | van Metz, Ansegisel (I2384)
|
| 231 | hoogheemraad stamvader Baas | Hendriks, Heijmen (I697)
|
| 232 | hoogheemraad, kerkmeester | Wildeman, Wouterus (I1920)
|
| 233 | hoogheemraad, ouderling | Schaap, Richardus (I1366)
|
| 234 | http://home.hetnet.nl/~edvapz/ | Dirksen, Catharina (I383)
|
| 235 | http://home.planet.nl/~cevdykum/parenteel%20PJR.htm http://www.windgenealogie.org/vo/vo-00046.htm: 1937 Peter Jans ROOK, Boerderij (1795), geboren te Barsbeek, gedoopt (N.G.) op 02-12-1731 te Vollenhove, overleden voor 1798 te de Leeuwte. Hij woonde van 1795 (bron: volkstelling Schoutampt van Vollenhove, 1795 - nr. L016) met zijn vrouw Jennigje Hendriks MARSMAN en vier andere gezinsleden in het Ca[r]spel de Leeuwte. Hij woonde daar in 1794, 1795 en 1796 op 't erve Smallenakker. In 1797 woonde hij op het erve de Ekkelhof te Barsbeek. Zoon van Jan Jochems ROOK (zie 9802) en Trijntje Peters SCHEER (zie 10282). Gehuwd voor de kerk (1) ca 1759 (N.G.) met Aaltje Jans POST (zie 624). Ondertrouwd (2) op 05-07-1793 te Vollenhove, gehuwd voor de kerk op 61-jarige leeftijd op 21-07-1793 te Vollenhove (N.G.), hij weduwe op het land van Vollenhove, zij j.d. thans wonende op het land van Vollenhove met Jennigje Hendriks MARSMAN (zie 1936). Uit het eerste huwelijk: 2 kinderen. Uit het tweede huwelijk: 4 kinderen. | Rook, Peter Jans (I1321)
|
| 236 | http://home.planet.nl/~cevdykum/parenteel%20PJR.htm#p6051 | Rook, Jan Peters (I1327)
|
| 237 | http://kstaneke.nl/Nederlands/2711.htm | Salverda, Lambertus (I1357)
|
| 238 | http://kstaneke.nl/Nederlands/2711.htm | Waardenburg, Janke Durks (I1818)
|
| 239 | http://www.amandawerner.com/ | Werner, Hendrik (I1905)
|
| 240 | http://www.familieherbert.nl/familie/stambomen/hoogenraad-genealogie.htm#p41459 | Hoogenraad, Cornelis Corszn (I2466)
|
| 241 | http://www.genealogieonline.nl/kwartierstaat-thijs/I752.php | van Heemskerck, Arnoud Gerardsz (I2339)
|
| 242 | http://www.harlingerrijkdom.nl/fam/zijlijn.htm | Harmens, Wyger (I640)
|
| 243 | http://www.jannoordzij.nl/orgelmaker-km-van-puffelen.html De orgelbouwer K.M. van Puffelen (Karel Marinus) werd op 28 december 1826 geboren in Middelburg. Hij was de tweede in het gezin van totaal vijf kinderen. Er was nog een oudere zus Geertrui die in 1822 is geboren. Na Karel kwamen er nog 3 kinderen. Anna Cornelia in 1833, Gerret rond 1836, Adriana Jacoba Gerrardina rond 1838. Karel werd orgelbouwer en leerde het vak bij diverse orgelbouwers in binnen- en buitenland. In 1853, hij was toen 27 jaar, kwam hij in dienst van de bekende orgelbouwer Carl Friedrich Naber (1796 ? 1861) in Deventer. Deze C.F.N. Naber had een zoon, Frederik Samuel Naber, met hem heeft Karel samengewerkt van 1856 ? 1859. Als compagnons werkten ze onder de naam N.A. Naber. Na het overlijden van vader C.F.N. Naber in 1861 nam zoon Frederik het bedrijf in Deventer over. Karel koos een andere weg en ging zelfstandig werken. Hij vestigde zich in Zaltbommel waar hij in 1863 begon in zijn eigen orgelmakerij. Vanuit Zaltbommel heeft Karel Marinus van Puffelen diverse dorpsorgels in zijn nabije omgeving, het rivierengebied, gebouwd. Twee van zijn orgels zijn echter in Zeeland te vinden: de Gereformeerde Gemeente in Nederland in Arnemuiden (oorspronkelijk in 1873 gebouwd voor de Dorpskerk te Ritthem) en de Dorpskerk te Oost-Souburg (1874). Bekend is dat Karel de schoonzoon is geweest van C.F.A. Naber. Met welke dochter hij getrouwd is geweest weet ik niet. Dat moet ik nog eens nazoeken. Wel vond ik gegeven dat Karel 3 augustus 1866 (voor de 2e keer??) is getrouwd. Hij was toen 39 jaar. Zijn vrouw heette Arnolda Sophia de Roock, geboren op 5 augustus 1838. Karel was ruim 11 jaar ouder dan zijn vrouw. Samen kregen ze 5 kinderen: Pieter Jacobus (rond 1867), Gerrit, Wilhelmina Jacoba, Gerrit (rond 1869) en Karel Marinus (rond 1875) Orgelbouwer Karel is overleden op 24 november 1886 te Zaltbommel. Hij is 59 jaar geworden. | van Puffelen, Karel Marinus (I2215)
|
| 244 | http://www.let.leidenuniv.nl/Dutch/Latijn/HWAA01.html http://home.planet.nl/~palst004/vanderAA/Franeker.html http://home.wanadoo.nl/m.bourgonjen/FranAcLS/profsenmrs.htm http://www.let.uu.nl/~Rudolf.A.Rasch/personal/dmh11.htm Heinrich Waardenburg , * 01.03.1761 in Franeker, komt in de boeken van de Universiteit van Lingen voor daar hij daar Rector was van 1796-1799, ook hoogleraar aan de Academie te Lingen en in 1797 Rector magnificus. Rector in Franeker van 1780-1792 (benoemd 31-07-1780). ook rector in Haarlem (1802). Internationaal bekende latinist en publicist. ________________________________________________________________ http://www.dbnl.org/tekst/aa__001biog24_01/aa__001biog24_01_0025.php | Waardenburg, Hendrik (Henricus) (I1736)
|
| 245 | http://www.myheritage.nl/member-382565751_156977951/marten-waardenburg | Waardenburg, Wieger (I2013)
|
| 246 | http://www.openarch.nl/show.php?archive=elo&identifier=1f77dc41-0181-7548-8721-4dfd9eaf3e0e&lang=en | Waardenburg, Helena Catharina (I1805)
|
| 247 | http://www.parlement.com/9291000/biof/00623 | Gezin: Alexander Willem Frederik Idenburg / Maria Elisabeth Duetz (F1324248079)
|
| 248 | Tenminste nog één levende persoon is verbonden aan deze aantekening - detailgegevens worden niet weergegeven. | Waardenburg, Johannes George (I3289)
|
| 249 | https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-31139-7546-10?cc=2037907&wc=M99Q-KXM:277218762 Image 209 | de Soete, Bregje (I3242)
|
| 250 | https://familysearch.org/pal:/MM9.3.1/TH-1942-31139-7666-91?cc=2037907&wc=M99Q-KXM:277218762 Image 206 | de Soete, Aeltje (I3241)
|