Dagobert I van Franken

609 - 639  (30 jaar)

• Naam	Dagobert I van Franken
  Geboorte	609
  Geslacht	Mannelijk
  Overlijden	19 jan 639	Parijs
  Persoon-ID	I2879	Waardenburg genealogie
  Laatst gewijzigd op	18 jan 2013

  
  

  Vader	Chlotarius II van Franken,   geb. 584   ovl. 629 (Leeftijd 45 jaar)
  Moeder	Bertrude,   geb. ca. 585   ovl. na 618 (Leeftijd > 34 jaar)
  Huwelijk	Hij is begraven in Paris, St. Vincent (Saint-Germein-Des-Pres). Beroep: K?nig der Franken, Kg. v.Neustrien 584, Kg. d. Franken 613. Vermelding: koning der Franken, jongste zoon van Chilperik I en Fredegonde, was koning van Neustri? (584?613) en na de dood van Brunhilde, die hij op wrede wijze liet ombrengen (613), koning van het gehele Frankische Rijk (613?628). Microsoft ? Encarta Vermelding[ Bron 1 ]: koning der franken 613-629, in 593 moest zijn leger de eerste aanval afslaan van de graaf van Champagne Wintrion, iets later, in 596 viel hij in gezelschap van zijn moeder, Parijs met zijn omgeving aan dat hij snel veroverde, hetgeen echter van korte duur was toen drie jaar later in 600 twee neven van Clotaire, de koningen Thierry en Th?odebert, zich verenigden en hem volledig in de pan hakte bij Dormelle, hij wist zelf nauwelijks te ontsnappen en moest een beschamende vrede sluiten, waarbij hem slechts Rouen en diens directe omgeving bleef, wist na enkele mislukte pogingen de juiste allianties te kiezen en werd uiteindelijk vorst over geheel Franci?, overleefde diverse complotten maar moest in 623 toestaan dat zijn zoon Dagobert Ikoning van Austrasi? werd maar hij behield o.a. Auvergne en la Provence, Dagobert verzette zich maar wist niet meer te veroveren dan de Champagne, in 626 moest hij weer een gevaar keren door Godin, hofmeier van Bourgondi?, zoon van Garnier II en ongetwijfeld zijn schoonzoon, te vermoorden die de erfenis van zijn vader probeerde te veroveren, hij behoorde tot de laatste sterke merovingers die zijn zoon in staat stelde een krachtig rijk met bekwame hand te regeren. De overgang van de kleine vorst in Rouen tot het uiteindelijk resultaat verliep met veel bloedige oorlogen, in 604 werd hij voorzichtig wat agressiever met een slechte afloop, weliswaar kwam ??n van zijn grootste vijanden Bertoald om het leven maar hij verloor eveneens zijn eerstgeboren zoon M?rov?e; in 607 zocht hij toenadering tot Thierry en werd zelfs peetoom van diens zoon M?rov?e, einde dat jaar vielen de visigothen Thierry?s rijk binnen en Clotaire was er snel bij een coalitie te vormen tegen de visigothen die ook Theodobert en Agon, koning van Lombardi?, omvatte, de coalitie hield niet lang stand en de gehele affaire ging als een nachtkaars uit, de spanning tussen de twee broers bleef echter oplopen en in 611 is het Thierry die Clotaire overhaalde gezamenlijk Th?odebert aan te vallen, hem het noorden van Neustri? belovend bij een overwinning, in twee bloedige veldslagen wist Thierry zijn broer vernietigend te verslaan en hem met zijn gehele familie te executeren (612), Thierry was echter niet zo gelukkig met zijn gedane belofte en stond op het punt Clotaire aan te vallen toen hij onverwachts stierf in Metz aan de dysenterie, zijn troepen losten zich op; nu is het Brunhilde die zich sterk maakte voor de Neustrische troon voor haar achterkleinzoon Sigebert II, zij had zich echter de haat van vele bisschoppen en edelen op de hals gehaald door haar autocratisch optreden en vertegenwoordigers van de adel, o.a. Pepijn en Arnulf in Austrasi? en Garnier II voor Bourgondi? vroegen aan Clotaire om zo snel mogelijk tegen Brunhilde op te trekken, hij trok snel Austrasi? binnen, vervolgens Champagne en Bourgondi? waar hij Brunhilde en haar drie achterkleinkinderen gevangen nam, de vierde, Childebert, had kunnen vluchten, doodde behalve zijn petekind M?rov?e alle kinderen van Thierry en bracht de bijna zeventig jarige Brunhilde barbaars om na drie dagen martelen, met haar stierf ??n van de meest markante figuren van de VIe eeuw, Clotaire kon zich nu met recht koning der franken noemen. Vermelding[ Bron 2 ]: Hij werd geboren in het voorjaar van 584 en was drie maanden oud toen zijn vader Chilperik vermoord werd. Hij werd de Neustrische koning met zijn moeder Fredegonde als regentes. Zijn heerschappij werd vrijwel meteen bedreigd door de koning van Austrasi? Childebert II. Alleen door de steun van zijn oom Gunthram (koning van Bourgondi?) was hij in staat zijn troon te behouden. Toen Gunthram in 592 overleed kon Chlotarius II nog enkele jaren zijn koninkrijk behouden. Rond het jaar 600 werd hij echter toch verslagen door de zonen van Childebert II: Theuderik II (koning van Bourgondi?) en Theudebert II (koning van Austrasi?). Zijn rijk schrompelde ineen tot een klein gebiedtussen de Seine, Oise en de zee. Door de broederoorlog tussen Theuderik II en Theudebert II in 612 en de dood van beiden in 612 en 613 werd Chlotarius II met hulp van Pepijn van Landen en Arnulf van Metz koning van het gehele Merovingische rijk. Hij moest echter voor de steun die hij ondervond bij zijn streven naar hereniging van het rijk een zware prijs betalen. In 614 vaardigde hij het Edictum Chlotharii uit waarbij de adel en de hofmeiers van de deelrijken meer macht kregen. Zijn tweede vrouw Berthetrude kreeg rond 603 een zoon (Dagobert I) die hij in 623 benoemde tot onderkoning van Austrasi?. Chlotarius II overleed eind 629 in Parijs. Geloof: rk.
  Gezins-ID	F1358519093	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

• Aantekeningen

  Hij is begraven in Paris, St. Denis. Beroep: Kg. v. Austrien 623, Kg. d. Franken 629, koning uit het Huis der Merovingen. Vermelding[ Bron 1 ]: Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader, Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van Austrasi? (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasi? op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op Soissons; Bourgondi? kwam in zijn macht en ook in Neustri? werd hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot het zuiden van Aquitani?, waar hij tot aan zijn vroegtijdige dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid geworden. Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius), trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en Judica?l, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs vestigde, kon hij een opstand van Austrasi? bedwingen, maar moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van Austrasi? erkennen (634). Voor Neustri? werd Chlodovech II zijn troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de Franken een gevaarlijke mededinger was geworden. Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag. Vermelding[ Bron 2 ]: koning der franken 629-639, zoon van Clotaire II van Neustri? en koningin Bertrude. Dagobert I was (met Clovis I) zonder enige twijfel de bekendste der merovingers, hij had in ieder geval zeggenschap over het gehele rijk der franken en wist dat zeer goed aan zijn buurlanden over te brengen, hij wist een gezonde schatkist op te bouwen, een goede structuur van de kerk en was omringd door een raad van sterke mannen als Ouen, Eloi, Didier van Cahors en Paul van Verdun, waarvan de eerste drieheilig werden verklaard. In 623 werd zijn vader koning van beide rijksdelen en droeg Dagobert op de machtige edelen van Austrasi? de hofmeier Pepijn en Arnulf bisschop van Metz te beteugelen, Dagobert wist zich snel onder de hoede van zijn vader uit te werken en als onafhankelijk vorst te regeren, hoewel hij in 625 nog een huwelijk moest accepteren met de zuster van zijn stiefmoeder Sichilde, Gomatrude, in 629 verkreeg hij ongeveer het hele koninkrijk maar moest daarvoor wel zijn half-broer Caribert II en de partij rond hem gevormd, elimineren, hij liet hem slechts een kleine strook rond Toulouse en bij diens dood in 632 verwierf hij ook dit laatste deel, in 631 vestigde hij zich definitief te Parijs, verstootte Gertrude onder het motto dat ze geen kinderen kon krijgen en trouwde de neustrische Nantilde, datzelfde jaar werd hij tijdens een tour door Austrasi? in 630 verliefd op een jong meisje Ragentrude bij wie hij een zoon Sigebert verwekte die als Sigebert III koning van Austrasi? werd, in 633 voerde hij een oorlog tegen de Wenden een slavisch volk onder gezag van een Samo, een frank, door geringe medewerking van de Austrasi?rs voerde deze oorlog niet tot succes, inmiddels bracht Nantilde ook een zoon ter wereld, Clovis, en Dagobert kwam met de Austrasische edelen overeen dat deze Clovis slechts Neustri? en Bourgondi? zou erven, de laatste jaren voerde hij oorlog tegen Saksen en vooral tegen Gascogne, tegen de laatste ondernam hij een expeditie die de bloem der edelen bevatte, hoewel de expeditie met succes werd bekroond, werd vlak bij de spaanse grens de hertog Arembert in een vernietigende hinderlaag gelokt, een feit waarin we ??n van de oorsprongen van de legende van het Roelantslied kunnen herkennen. Geloof: rk.