Aantekeningen:

Maria Louise van Hessen-Kassel (Kassel, 7 februari 1688 - Leeuwarden, 9 april 1765) bijgenaamd 'Marijke Meu' was de dochter van Karel Lodewijk van Hessen-Kassel en Maria Anna van Koerland. Omdat zij in Friesland heel populair was, werd zij muoi (het friese woord voor tante) genoemd.
Na het vroegtijdig overlijden van haar echtgenoot Johan Willem Friso, in 1711, nam zij tijdens de minderjarigheid van zijn postuum geboren zoon, Willem IV, het stadhouderschap van Friesland, Groningen en Drenthe waar (tot 1731). In 1730 liet zij voor zich zelf het buitenverblijf Marienburg bouwen. Zij bewoonde het Princessehof, een stadspaleis in 1731 aangekocht. Maria Louise had een belangrijke porseleincollectie. Tegenwoordig is in het Princessehof het nationaal keramiekmuseum gevestigd.
In 1734 trouwde haar zoon met Anna van Hannover, met wie zij niet goed overweg kon. In 1747 werd Willem IV van Oranje-Nassau ook stadhouder van de andere gewesten van de Republiek. Toen hij in 1751 overleed, was zijn zoon Willem V nog maar drie jaaroud. Marijke Meu nam het regentschap over van haar schoondochter, Anna van Hannover, die in 1759 overleed.

Gezin/Partner: Johan Willem Friso van Nassau-Dietz. Johan (zoon van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz en Henriette Amalia van Anhalt-Dessau) is geboren op 4 aug 1687 in Dessau; is gestorven op 14 jul 1711 in Strijensas; is begraven op 25 feb 1712 in Leeuwarden. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Anna is getrouwd met Frederik van Baden-Durlach op 8 sep 1727 (civil) in Leeuwarden. Frederik is geboren op 7 okt 1703 in Stuttgart (D); is gestorven op 26 mrt 1732 in Karlsruhe (D). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Willem Karel Hendrik Friso (Leeuwarden, 1 september 1711 ? Den Haag in Paleis Huis ten Bosch, 22 oktober 1751), was prins van Oranje en vorst van Nassau-Dietz.[1] Hij was de eerste erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Provinci?n. Hij was voornaam, vredelievend en minzaam in zijn optreden, maar had te kampen met een zwakke gezondheid en een vergroeiing van zijn rug wat zijn politiek-bestuurlijke optreden meer en meer parten zou gaan spelen.
Willem Karel Hendrik Friso werd geboren in Leeuwarden als zoon van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz en Maria Louise van Hessen-Kassel. De val van een paard, in 1717 in de tuin van de zomerresidentie, deed even voor zijn leven vrezen. Willem IV kreeg meer dan de gebruikelijke opvoeding van adellijke kinderen. De prins studeerde aan de Universiteit van Franeker en aan de Universiteit Utrecht. Willem IV sprak diverse talen (waaronder Fries) en was ge?nteresseerd in geschiedenis; ook in de fouten van zijn voorgeslacht, zoals hij zijn hoogleraar meldde.
Zijn benoeming had veel voeten in de aarde: er waren kapers op de kust, en daarbij zijn de bronnen niet eensluidend; iedere auteur beweert wat anders.[2] [3] [4] Aangenomen kan worden dat hij in november 1722 in Gelderland werd benoemd, maar voorlopig had hij daar alleen de titel en de toelage.[5] In 1726 werd hem in plaats in de Raad van State geweigerd door de niet-stadhouderlijke provincies. De ontvangst van de prins drie jaar later in Den Haag was uitgesproken koel. Drenthe en Groningen zouden hem daarentegen in 1729 en Friesland in 1731 tot stadhouder benoemd hebben.[6] Vanaf die tijd was hij in feite de hoogste ambtenaar van deze gewesten.


Prins van Oranje-Nassau Erfstadhouder der Verenigde Nederlanden Graaf van Dietz, Vianden, Katzenelnbogen, Spiegelberg, Buren en Leerdam Markgraaf van Veere en Vlissingen Baron van Breda

Gezin/Partner: Anna van Hannover. Anna is geboren op 2 nov 1709 in Hannover; is gestorven op 12 jan 1759 in Den Haag. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Wilhelmina is getrouwd met Karel Christiaan Vorst van Nassau-Weilburg op 5 mrt 1760 (civil) in Den Haag. Karel (zoon van Karel August Vorst van Nassau-Weilburg en Auguste Frederike Wilhelmina Prinses van Nassau-Idstein) is geboren op 16 jan 1735 in Weilburg, Hessen (D); is gestorven op 28 nov 1788 in M?nster-Dreissen, Hessen (D); is begraven in Kirchheim-Bolanden, Rheinland-Palts (D). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Vermelding: Buitenechtelijke relaties en kinderen:
Willem V Batavus was een seksmaniak en er wordt verondersteld dat hij wel honderden bastaardkinderen heeft verwekt bij verschillende vrouwen.
Het exacte aantal en bij wie is echter niet bekend.
Willem Batavus werd geboren in 's-Gravenhage als zoon van Willem IV en Anna van Hannover. Hij werd opgevoed door zijn moeder en vanaf 1759 door Lodewijk Ernst van Brunswijk-L?neburg-Bevern. In 1763 werd hij ernstig ziek, men vreesde voor zijn positie als opvolger. In 1766, meerderjarig geworden, trad hij evenwel aan als stadhouder. Op 4 oktober 1767 huwde hij in Berlijn met Wilhelmina van Pruisen, een nicht van Frederik de Grote, die in 1768 de stadhouderlijke familie bezocht op het Loo.
Van Willem V wordt gezegd dat hij een goed geheugen had en goed van aard was, echter ook besluiteloos, legalistisch en detaillistisch. Hij was een stevige drinker, liep mank en miste waarschijnlijk een of twee voortanden, nadat hij van zijn paard was gevallen.
Willem V als kindWillem V begon met voorstellen tot verkleining van de vroedschappen in de Friese steden Stavoren (1768), Workum (1772) en Bolsward (1773). De stadhouder beschikte over goede contacten ("premiers") in Friesland, onderdeel van het stadhouderlijk stelsel. Ook in Gelderland en Overijssel hadden kleine steden moeite om hun vroedschapszetels op te vullen en waren aanpassingen geweest. De voorstellen die willekeurig kunnen worden genoemd, omdat hij niet overal over dezelfde bevoegdheden en invloed beschikte, werden hem niet in dank afgenomen. Het probleem van de opvulling van vroedschapszetels speelde bovendien in steden met een aanzienlijke katholieke bevolking, zoals Haarlem, Arnhem, Nijmegen, Oldenzaal, 's-Hertogenbosch, etc. Nog voor de patriottentijd in Bolsward, toen een klein stadje met 2600 inwoners, maar met een aanzienlijke katholieke bevolking (30%), ontstond in 1778 protest, waarop de stadhouder besloot het voorstel te laten rusten.

Gezin/Partner: Frederica Sophia Wilhelmina van Pruisen. Frederica is geboren op 7 aug 1751 in Berlijn; is gestorven op 9 jun 1820 in Het Loo Apeldoorn. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Frederik is getrouwd met Louise Isabella Alexandrina Augusta Burggravin van Kirchberg Gravin Van Sayn-Hachenburg op 31 jul 1788 (civil) in Hachenburg, Rheinland-Palts (D). Louise is geboren op 19 apr 1772 in Hachenburg, Rheinland-Palts (D); is gestorven op 6 jan 1827 in Wenen. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Koning Willem I Frederik, geboren als Willem Frederik Prins van Oranje-Nassau (Den Haag, 24 augustus 1772 ? Berlijn, 12 december 1843) was de eerste koning van Nederland uit het huis Oranje-Nassau.
Na de nederlaag van Napoleon in de Slag bij Leipzig in 1813 werd hij ingehuldigd als 'Soeverein Vorst' der Verenigde Nederlanden. Op 16 maart 1815 riep hij zichzelf uit tot koning der Verenigde Nederlanden en hertog van Luxemburg. In hetzelfde jaar werd op het Congres van Wenen door de Europese mogenheden besloten om het hertogdom Luxemburg te promoveren tot groothertogdom, Willem I te erkennen als eerste groothertog en werd de koningstitel en de titel van Hertog van Limburg bevestigd. Hiermee was de kersverse Nederlandse monarchie binnen Europa formeel erkend en fungeerde als buffer voor zowel Frankrijk als Engeland. Na de troonsafstand in 1840 noemde Willem I zich koning Willem Frederik, graaf van Nassau.
In Duitsland was Willem I van 1803 tot 1806 "F?rst" (vorst) van het Vorstendom Nassau-Oranje-Fulda. In 1806 en in de periode 1813-1815 was hij tevens vorst van het Vorstendom Nassau-Oranje.

Willem is getrouwd met Frederika Louise Wilhelmina van Hohenzollern op 1 okt 1791 (civil) in Berlijn. Frederika is geboren op 18 nov 1774 in Potsdam (D); is gestorven op 12 okt 1837 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Willem is getrouwd met Charlotte Louise Frederika Amalia Alexandrina van Saksen-Hildburghausen op 24 jun 1813 (civil) in Weilburg, Hessen (D). Charlotte is geboren op 28 jan 1794 in Hildburghausen, Th?ringen (D); is gestorven in Biebrich, Wiesbaden, Hessen (D). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Anna Paulowna van Holstein-Gottrop. Anna is geboren in 1795; is gestorven in 1865. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Helena is getrouwd met Georg Victor Vorst van Waldeck-Pyrmont op 26 sep 1853 (civil) in Biebrich, Wiesbaden, Hessen (D). Georg is geboren op 14 jan 1831 in Arolsen, Hessen; is gestorven op 12 mei 1893 in Marianske Lazne (Mari?nbad), West-Bohemen, Tsjechi?. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Koning der Nederlanden Prins van Oranje-Nassau Groothertog van Luxemburg Hertog van Limburg

Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk (Brussel, 17 februari 1817 ? Het Loo, 23 november 1890), Prins van Oranje-Nassau, was van 1849 tot 1890 Koning der Nederlanden, Groothertog van Luxemburg en van 1849 tot 1866 hertog van Limburg.
Hij werd geboren in Brussel, als zoon van koning Willem II en Anna Paulowna, de zuster van de Russische tsaar Alexander I. De geboorte vond plaats in de Wetstraat, in een zijvleugel van de toenmalige Staten-Generaal van het Koninkrijk der Verenigde Nederlanden, nu het federale parlement van Belgi?.
Eerste huwelijk
Willem trad op 18 juni 1839 in het huwelijk met zijn volle nicht Sophie van W?rttemberg, de dochter van koning Willem I van W?rttemberg en Catharina Paulowna (Catharina was de zus van de moeder van Willem III, Anna Paulowna). Het werd een slecht huwelijk, mede door Willems nauwelijks verholen buitenechtelijke affaires en seksuele uitspattingen, die de New York Times ertoe brachten hem "de meest losbandige figuur van onze tijd" te noemen. De weinig tolerante en zeer ambitieuze houding van zijn echtgenote deed de rest. In 1851 werd door zijn schoonfamilie een poging gedaan het huwelijk te ontbinden. Dat mislukte, en sindsdien leefde het paar gescheiden van tafel en bed. Uit het huwelijk kwamen drie zoons voort:
* Willem (1840-1879), prins van Oranje
* Maurits (1843-1850)
* Alexander (1851-1884), prins van Oranje
Tweede huwelijk
Na het overlijden van Sophie in 1877 trouwde de 61-jarige Willem op 7 januari 1879 met de twintigjarige prinses Emma van Waldeck-Pyrmont, dochter van George Victor van Waldeck-Pyrmont en Helena van Nassau-Weilburg. Eerdere kandidaten die gepolst werden voor een huwelijk met de bejaarde monarch waren zijn nicht Elisabeth van Saksen-Weimar en de Deense prinses Thyra, doch beiden bedankten voor de eer. Uit het huwelijk van Willem en Emma zou op 31 augustus 1880 nog een kind geboren worden: Wilhelmina.
Het vaderschap van Willem III staat ter discussie; hij zou op latere leeftijd wegens syfilis geen kinderen hebben kunnen verwekken. Als natuurlijke vader van Wilhelmina werd o.a. S.M.S. de Ranitz (1846-1916) genoemd. Deze was particulier secretaris van koningin Emma en werd later bij Koninklijk Besluit als Jonkheer in de adelstand verheven. Voor deze speculaties bestaat echter geen enkel doorslaggevend bewijs en ze moeten voornamelijk beschouwd worden als reacties op het onaangename karakter van de koning. Emma zou bovendien volgens ingewijden in de Koninklijke Familie niet het type zijn geweest om haar echtgenoot te bedriegen.
Constitutionele rol
Willem III had grote moeite met de beperking van de koninklijke macht zoals deze onder het bewind van zijn vader in 1848 met de grondwetswijziging van Thorbecke tot stand was gekomen. Een koning behoorde naar zijn mening 'vast als een rots' zelf te regeren. Uit protest tegen de grondwetswijziging vertrok de troonopvolger naar Engeland, waar hij verbleef toen zijn vader in 1849 plotseling overleed. De eerste twintig jaar van zijn regering kenmerken zich door weerstand tegen de constitutionele monarchie, waarbij de koning zich overigens telkens conformeerde. Een voorbeeld van de eigenzinnige constitutionele rol die de koning aanvankelijk speelde is de commotie rond de Aprilbeweging in 1853. Het zittende kabinet onder leiding van Thorbecke had een neutraal antwoord voorgesteld. De scheiding van kerk en staat betekende immers dat de regering over de wens van de katholieken om zich in bisdommen te organiseren niets te vertellen dus niets te zeggen had. De koning hield toen men hem in Amsterdam een antikatholieke petitie aanbood een gloedvolle rede die de hoogopgelopen gemoederen overigens ook onmiddellijk deed bedaren. Toen de koning niet bereid was om op zijn weigering terug te komen om het kabinets- dus regeringsstandpunt uit te dragen, trad de ministerraad af.
Luxemburgse kwestie
In 1866 viel de Duitse Bond uiteen en kwam de Noord-Duitse Bond tot stand, waarvan Luxemburg en Limburg geen deel meer zouden uitmaken. Willem was toen bereid het groothertogdom aan keizer Napoleon III van Frankrijk te verkopen met stilzwijgende instemming van de Pruisische premier Bismarck. Toen deze transactie echter in de openbaarheid kwam, verklaarde Bismarck dat verkoop als reden tot oorlog beschouwd zou worden. Op het Congres van Londen van 1867 ter regeling van de Luxemburgse kwestie werd overeengekomen dat Luxemburg patrimoniaal eigendom van het huis (Oranje-)Nassau zou blijven, echter wel als politiek neutraal gebied. De Pruisische troepen werden dan ook teruggetrokken uit de vesting en de burcht van Luxemburg werd afgebroken. In1868 kreeg Luxemburg ook nog een nieuwe grondwet.
Onhebbelijkheid
Willem III was in zijn latere jaren niet geliefd, en werd (zelfs in een openlijke publicatie, een anti-monarchistische brochure) Koning Gorilla genoemd vanwege zijn bij gelegenheid boerse uitvallen. Het volk respecteerde hem wel, hoewel hij zich vaak niet koninklijk gedroeg. Willem was zijn leven lang driftig, ego?stisch en boosaardig geweest, maar door zijn grillige karakter kon hij soms ook onverwacht vriendelijk en royaal uit de hoek komen.
Voorbeelden van 's konings onhebbelijke natuur zijn door de leden van zijn hofhouding goed gedocumenteerd. Zo liet hij lakeien een lucifer afsteken om de koninklijke sigaar aan te steken. Wanneer de lucifer brandde talmde de koning zolang dat de lakei, om brandblaren te voorkomen, de lucifer moest doven. Dat gaf de koning dan de gelegenheid om de lakei met twee weken inhouding van salaris te straffen. De hofcommissie maakte geregeld bezwaar tegen de onredelijke en kleingeestige straffen die de vorst te pas en te onpas uitdeelde. Lord Clarendon, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, legde vast dat de koning op een receptie niets anders deed dan "op iedereen die hij sprak vitten en mopperen", maar hij vervolgt met de vaststelling "dat niemand zich daar iets van aantrok".
De consequenties van de koninklijke woedeaanvallen waren ernstiger, al werd het koninklijke bevel om de burgemeester van de residentie te arresteren en daarna te fusilleren door al zijn ondergeschikten genegeerd. Een jonge officier die een rijtuig waarin de koning incognito reed niet groette werd voor straf kromgesloten en minister van Oorlog Weitzel merkte in zijn dagboek op dat "de prikkelbaarheid van Zijn hoog oplopend karakter en Zijne autocratische neigingen met de jaren schijnen toe te nemen" en dat "in het openbaar en vooral ten aanzien van hooger en lager geplaatste officieren ergerlijke tonelen plaats vinden die door de pers steeds met de mantel der liefde worden bedekt". Toch waren deze "zozeer bekend dat zij in het leger velen verbitterden en van de koning vervreemdden".
Laatste levensjaren
De gezondheid van de koning ging in oktober 1888 sterk achteruit. In mei van dat jaar liet het koninklijk gezin de drukte van Den Haag achter zich en trok zich terug in Het Loo. Daar verslechterde Willems toestand dermate dat hij niet meer in staat was om te regeren. De koning leed aan ernstige nierziekte en raakte zozeer in de war dat hij staatsstukken ging ondertekenen met zelfverzonnen pauselijke namen. Ook hield hij vanaf zijn ziekbed hele toespraken en moest er altijd iemand van de hofhouding in de buurt blijven, omdat hij bang was dat men hem in zijn slaap zou vermoorden. Zijn vrouw Emma werd daarom tenslotte op 14 november 1890 met algemene stemmen door de in verenigde zitting bijeengekomen Staten-Generaal benoemd tot regentes en op20 november in Den Haag be?digd. Dit regentschap duurde slechts drie dagen, want op 23 november 1890 overleed de vorst, drie?nzeventig jaar oud. Het koningschap ging toen over op de tienjarige prinses Wilhelmina, waarna Emma opnieuw tot regentes werd benoemd. Het Groothertogdom Luxemburg ging conform de Nassause "Erbverein" naar de andere linie van het Huis Nassau omdat volgens huisrecht alleen mannelijke afstammelingen erfgerechtigd waren voor Nassaugoederen (zie ook bij Salische Wet).
De bijzetting van de overleden koning op 4 december 1890 was erg ongeorganiseerd; zo stortte een tribune in en waren er te weinig koetsen en parkeerplaatsen, waardoor velen te laat waren in de kerk. Daarnaast was het steenkoud. Zonder enige waardigheid zou de kist al schommelend van de trappen de Koninklijke Grafkelder ingedragen zijn, waarna Willem III der Nederlanden zijn laatste rustplaats had bereikt.
Trivia
* Het leeftijdsverschil tussen Willem en Emma is niet het enige merkwaardige leeftijdsverschil binnen zijn directe familie. De stiefmoeder van Emma, Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Gl?cksburg (in feite de schoonmoeder van Willem dus), was slechts acht maanden ouder dan Emma, haar stiefdochter. Daarmee was Willem maar liefst 41 jaar ouder dan de schoonmoeder die hij in feite pas een jaar na zijn dood kreeg. Zijn dochter, Wilhelmina, kreeg in 1891 op 11-jarige leeftijd een 'nieuwe' grootmoeder van slechts 33 jaar oud.

Willem is getrouwd met Adelheid Emma Wilhelmina Therese Waldeck-Pyrmont op 7 jan 1879 (civil) in Arolsen, Hessen. Adelheid (dochter van Georg Victor Vorst van Waldeck-Pyrmont en Helena Wilhelmina Henri?tte Pauline Marianne van Nassau-Weilburg) is geboren op 2 aug 1858 in Arolsen, Hessen; is gestorven op 20 mrt 1934 in Den Haag; is begraven op 27 mrt 1934 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Adelheid is getrouwd met Willem III Alexander Paul Frederik Lodewijk (Koning Willem III) van Oranje-Nassau op 7 jan 1879 (civil) in Arolsen, Hessen. Willem (zoon van Willem II Frederik George Lodewijk van Oranje-Nassau en Anna Paulowna van Holstein-Gottrop) is geboren op 19 feb 1817 in Brussel; is gedoopt op 31 mrt 1817 in Brussel; is gestorven op 23 nov 1890 in Paleis Het Loo Apeldoorn; is begraven op 4 dec 1890 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Wilhelmina is getrouwd met Prins Hendrik Wladimir Albrecht Ernst von Mecklenburg-Schwerin op 7 feb 1901 (civil) in Den Haag. Prins is geboren op 19 apr 1876 in Schwerin (D); is gedoopt op 3 jun 1876 in Schwerin (D); is gestorven op 3 jul 1934 in Den Haag; is begraven op 11 jul 1934 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Wilhelmina is getrouwd met Prins Hendrik Wladimir Albrecht Ernst von Mecklenburg-Schwerin op 7 feb 1901 (civil) in Den Haag. Prins is geboren op 19 apr 1876 in Schwerin (D); is gedoopt op 3 jun 1876 in Schwerin (D); is gestorven op 3 jul 1934 in Den Haag; is begraven op 11 jul 1934 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Koningin is getrouwd met Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter von Lippe-Biesterfeld op 7 jan 1937 (civil) in Den Haag. Bernhard is geboren op 29 jun 1911 in Jena (D); is gestorven op 1 dec 2004 in Utrecht; is begraven op 11 dec 2004 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Koningin is getrouwd met Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter von Lippe-Biesterfeld op 7 jan 1937 (civil) in Den Haag. Bernhard is geboren op 29 jun 1911 in Jena (D); is gestorven op 1 dec 2004 in Utrecht; is begraven op 11 dec 2004 in Delft. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]