Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Richomer. (zoon van Betton en Austregilde Agia) is geboren circa 560; is gestorven na 607. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zij is begraven in Paris, Saint-Vincent (Saint-Germein-Des-Pres).
Vermelding[ Bron 2 ]:
zij kwam voor in de werken van Fr?g?daire in 613 en 618, de eerste maal door een voorstel van de bourgondische patrici?r Aleth?e om Clotaire te vermoorden, vervolgens haar te trouwen en de troon met haar te delen omdat zij van bourgondisch koninklijke afkomst was, Bertrude was ontzet, waarschuwde Clotaire en de rest laat zich raden, de tweede maal werd slechts haar overlijden genoemd, zij stond bekend om haar goedheid en was zeer geliefd bij de koning en het hof, van haar afkomst was weinig bekend, de schuin getypte passage gaf weinig houvast omdat die (in de oorspronkelijk taal) zowel op haar als Aleth?e kon slaan, het eerste lag echter het meest voor de hand.
Geloof: rk.

Gezin/Partner: Chlotarius II van Franken. Chlotarius is geboren in 584; is gestorven in 629. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij is begraven in Paris, St. Denis.
Beroep: Kg. v. Austrien 623, Kg. d. Franken 629, koning uit het Huis der Merovingen.
Vermelding[ Bron 1 ]:
Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader, Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van Austrasi? (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasi? op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op Soissons; Bourgondi? kwam in zijn macht en ook in Neustri? werd hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot het zuiden van Aquitani?, waar hij tot aan zijn vroegtijdige dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid geworden.
Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius), trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en Judica?l, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs vestigde, kon hij een opstand van Austrasi? bedwingen, maar moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van Austrasi? erkennen (634). Voor Neustri? werd Chlodovech II zijn troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de Franken een gevaarlijke mededinger was geworden.
Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag.
Vermelding[ Bron 2 ]:
koning der franken 629-639, zoon van Clotaire II van Neustri? en koningin Bertrude. Dagobert I was (met Clovis I) zonder enige twijfel de bekendste der merovingers, hij had in ieder geval zeggenschap over het gehele rijk der franken en wist dat zeer goed aan zijn buurlanden over te brengen, hij wist een gezonde schatkist op te bouwen, een goede structuur van de kerk en was omringd door een raad van sterke mannen als Ouen, Eloi, Didier van Cahors en Paul van Verdun, waarvan de eerste drieheilig werden verklaard.
In 623 werd zijn vader koning van beide rijksdelen en droeg Dagobert op de machtige edelen van Austrasi? de hofmeier Pepijn en Arnulf bisschop van Metz te beteugelen, Dagobert wist zich snel onder de hoede van zijn vader uit te werken en als onafhankelijk vorst te regeren, hoewel hij in 625 nog een huwelijk moest accepteren met de zuster van zijn stiefmoeder Sichilde, Gomatrude, in 629 verkreeg hij ongeveer het hele koninkrijk maar moest daarvoor wel zijn half-broer Caribert II en de partij rond hem gevormd, elimineren, hij liet hem slechts een kleine strook rond Toulouse en bij diens dood in 632 verwierf hij ook dit laatste deel, in 631 vestigde hij zich definitief te Parijs, verstootte Gertrude onder het motto dat ze geen kinderen kon krijgen en trouwde de neustrische Nantilde, datzelfde jaar werd hij tijdens een tour door Austrasi? in 630 verliefd op een jong meisje Ragentrude bij wie hij een zoon Sigebert verwekte die als Sigebert III koning van Austrasi? werd, in 633 voerde hij een oorlog tegen de Wenden een slavisch volk onder gezag van een Samo, een frank, door geringe medewerking van de Austrasi?rs voerde deze oorlog niet tot succes, inmiddels bracht Nantilde ook een zoon ter wereld, Clovis, en Dagobert kwam met de Austrasische edelen overeen dat deze Clovis slechts Neustri? en Bourgondi? zou erven, de laatste jaren voerde hij oorlog tegen Saksen en vooral tegen Gascogne, tegen de laatste ondernam hij een expeditie die de bloem der edelen bevatte, hoewel de expeditie met succes werd bekroond, werd vlak bij de spaanse grens de hertog Arembert in een vernietigende hinderlaag gelokt, een feit waarin we ??n van de oorsprongen van de legende van het Roelantslied kunnen herkennen.
Geloof: rk.