Ernst is getrouwd met Sophia Hedwig Brunswijk-Wolfenb?ttel op 8 jun 1607 (civil). Sophia is geboren op 20 feb 1594 in Wolfenb?ttel; is gestorven op 23 jan 1642 in Arnhem. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Willem Frederik (Arnhem, 7 augustus 1613 ? Leeuwarden, 31 oktober 1664), graaf van Nassau-Dietz (1640 - 1654), vorst van Nassau-Dietz (1654 - 1664), stadhouder van Friesland (1640 - 1664), stadhouder van Groningen en Drenthe (1650 - 1664), landcommandeur van de Duitse Orde (1641-1664), was de zoon van Ernst Casimir van Nassau-Dietz en Sophia Hedwig van Brunswijk-Wolfenb?ttel. Willem Frederik is de stamvader van het huidige koninklijk huis in Nederland.
Willem Frederik studeerde in Leiden en Groningen en nam daarna dienst in het leger van Frederik Hendrik van Oranje. In 1640 nam hij deel aan de strijd om Hulst, waarbij zijn oudere broer Hendrik Casimir sneuvelde. Vervolgens ontstond een conflict met Frederik Hendrik van Oranje wie Hendrik Casimir zou opvolgen als stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe. Uiteindelijk werd Willem Frederik stadhouder van Friesland en Frederik Hendrik van Groningen en Drenthe. Tegen die tijd was de Tachtigjarige Oorlog bijna ten einde. In 1650, na het overlijden van Frederik Hendrik en van zijn zoon en opvolger Willem II, werd hij alsnog stadhouder van Groningen en Drenthe. In 1662 werd hij door de Staten van Friesland aan het hoofd van een klein expeditieleger gesteld dat de orde in de stad Groningen, waar problemen waren ontstaan rond Johan Schulenborgh, herstellen.
Bij het schoonmaken van zijn pistool kreeg hij een schot door zijn hoofd. Korte tijd daarna stierf hij na.[1]
Hij werd na zijn dood in 1664 opgevolgd door zijn zoon Hendrik Casimir II; de weduwe Albertine Agnes werd "regentes" voor haar zoon.

Gezin/Partner: Albertine Agnes van Nassau. Albertine (dochter van Frederik Hendrik van Oranje en Amalia van Solms) is geboren op 9 apr 1634 in Den Haag; is gestorven op 24 mei 1696 in Oranjewoud. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

endrik Casimir volgde, aanvankelijk onder voogdijschap van zijn moeder, zijn vader na diens overlijden in 1664 op als stadhouder van Friesland en Groningen. In 1675 verklaarden de Staten van Friesland het stadhouderschap erfelijk voor het huis Nassau-Dietz. Hendrik Casimir II werd daardoor de eerste Friese erfstadhouder. Zoals zijn voorgangers werd hij officier in het leger van de Republiek, maar met zijn neef en opperbevelhebber Willem III van Oranje kon hij slecht overweg. In 1674 liep hij zelfs over naar de Fransen. Hij keerde terug in 1688 tijdens de Negenjarige Oorlog, en in 1689 werd hij tot derde veldmaarschalk in het Staatse leger benoemd. Toen hij na de dood van Waldeck, de eerste veldmaarschalk, in 1692 niet diens positie kreeg toebedeeld, voelde hij zich gepasseerd en nam in 1693 opnieuw ontslag.
Hij werd als stadhouder opgevolgd door zijn zoon Johan Willem Friso.

Gezin/Partner: Henriette Amalia van Anhalt-Dessau. Henriette is geboren op 16 aug 1666 in Kleef; is gestorven op 18 apr 1726 in Oranienstein. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Johan Willem Friso (Dessau, 4 augustus 1687 ? Strijensas, 14 juli 1711) was Vorst van Nassau-Dietz (1696-1711), Prins van Oranje (1702-1711) en stadhouder van Friesland (1707-1711) en Groningen (1708-1711).
Hij was de zoon van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz en Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau. Bij het overlijden van zijn vader in 1696 werd hij vorst van Nassau-Dietz en tot stadhouder benoemd van de gewesten Friesland en Groningen. Zijn moeder trad op als regentes tot 1707. Toen nam Johan Willem Friso de functie van stadhouder van Friesland daadwerkelijk op zich, en in 1708, toen hij meerderjarig werd tevens het stadhouderschap van Groningen.
Als enige erfgenaam van zijn achterneef stadhouder Willem III, die in 1702 overleed, erfde hij de titel Prins van Oranje. Echter, direct na het openvallen van het testament, maakten ook de Fransman Frans Lodewijk van Bourbon-Conti en Willems neef Frederik I van Pruisen aanspraak op de titel Prins van Oranje. In 1711 werd besloten de erfeniskwestie in Den Haag te bespreken.
Johan Willem Friso nam als generaal deel aan de Spaanse Successieoorlog. Bij de slag bij Malplaquet op 11 september 1709, ontstond een misverstand tussen hem en de Britse commandant, Marlborough. Hierdoor verloren vele duizenden Nederlanders het leven in deze bloedige veldslag. De slag werd toch beslist in het voordeel van de geallieerden. Op weg naar Den Haag i.v.m. een bespreking met zijn rivaal voor de titel, Frederik van Pruisen, over de erfenis verdronk de 23-jarige Johan Willem Friso op 14 juli 1711 bij de oversteek van Moerdijk naar Strijensas over het Hollandsch Diep. Kort daarna, op 1 september 1711, werd zijn zoon Willem IV van Oranje-Nassau geboren. Op 25 februari 1712, ruim 7 maanden na zijn dood, werd Johan Willem Friso begraven in de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden.
Het oudste Nederlandse infanterieregiment werd naar hem genoemd: het Regiment Infanterie Johan Willem Friso. Ook de mars "De jonge Prins van Friesland" die bij bijzondere gelegenheden en als eerbetoon aan de Minister van Defensie wordt gespeeld, verwijst naar deze prins. Ook is er een kazerne in Assen naar hem vernoemd.

_____________________________________________________________

Alle regerende Europese vorsten stammen van Johan Willem Friso af!!
_____________________________________________________________

Johan Willem Friso (1687-1711), Prins van Oranje en Vorst van Nassau-Dietz, had maar twee kinderen. Toch stammen alle Europese gekroonde hoofden van hem af. Met een afstand van negen ? elf generaties tot de huidige Vorsten is hij zelfs hun meest recente gemeenschappelijke voorouder. Het lijkt bijna onmogelijk maar gedegen onderzoek wijst uit dat dit - vreemd genoeg - wel het geval is.


Johan Willem Friso, Prins van Oranje Vorst van Nassau-Dietz

Johan Willem Friso (Dessau, 4 augustus 1687 ? Strijensas, 14 juli 1711) was Vorst van Nassau-Dietz (1696-1711), Prins van Oranje (1702-1711) en Stadhouder van Friesland (1707-1711) en Groningen (1708-1711). Hij was de zoon van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz en Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau. Bij het overlijden van zijn vader in 1696 werd hij Vorst van Nassau-Dietz en tot Stadhouder benoemd van de gewesten Friesland en Groningen. Zijn moeder trad op als regentes tot 1707. Toen nam Johan Willem Friso de functie van Stadhouder van Friesland daadwerkelijk op zich, en in 1708, toen hij meerderjarig werd tevens het Stadhouderschap van Groningen.

Als enige erfgenaam van zijn achterneef Stadhouder Willem III, die in 1702 overleed, erfde hij de titel Prins van Oranje. Echter, direct na het openvallen van het testament, maakten ook de Fransman Frans Lodewijk van Bourbon-Conti en Willems neef Frederik I van Pruisen aanspraak op de titel Prins van Oranje. In 1711 werd besloten de erfeniskwestie in Den Haag te bespreken. Johan Willem Friso nam als generaal deel aan de Spaanse Successieoorlog. Bij de slag bij Malplaquet op 11 september 1709, ontstond een misverstand tussen hem en de Britse commandant, Marlborough. Hierdoor verloren vele duizenden Nederlanders het leven in deze bloedige veldslag. De slag werd toch beslist in het voordeel van de geallieerden.

Op 14 juli 1711 kwam Johan Willem Friso aan bij de Moerdijk nabij Strijensas. Hier wilde hij het Hollandsch Diep oversteken om zo naar Den Haag te kunnen, in verband met een bespreking met zijn rivaal, Frederik van Pruisen, over de erfenis van zijn achterneef Koning-Stadhouder Willem III. Het weer was goed, maar er leek een flinke bui op komst. De Prins liet zijn boot bij een groter vaartuig aanleggen. Om het zelf droog te houden, nam hij plaats in een klein vissersvaartuig waarop zijn koets verscheept stond. Toen de boot bijna de overkant had bereikt, was de bui uitgebleven. Johan Willem Friso was inmiddels uit zijn koets gekomen. De schipper moest de zeilen nog even wenden en daarna kon het gezelschap aan land gaan. Echter, de zeilen weigerden
en plots kwam er een flinke windvlaag aanzetten.

Deze vulde het zeil en de boot helde over en schepte water. Alle opvarenden vielen overboord. E?n persoon (Du Tour) wist zich aan de portierkruk van de koets vast te klemmen. Prins Johan Willem Friso klemde zich weer aan hem vast, maar kon hem niet vasthouden toen een golf hem meesleurde. De schipper zette tevergeefs een reddingsactie op touw: de jonge Prins verdronk, evenals zijn kamerheer. De overige opvarenden konden wel worden gered. Pas acht dagen na het ongeluk zag een schipper het lijk van de Prins drijven, op ongeveer de plaats van het ongeluk. Op 25 februari 1712, ruim 7 maanden na zijn dood, werd Johan Willem Friso begraven in de Grafkelder van de Friesche Nassau's in de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden.

Johan Willem Friso trouwde op 26 april 1709 te Kassel met Maria Louise van Hessen-Kassel (1688-1765).
Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren:

Anna Charlotte Amalia (1710-1777), gehuwd met Frederik van Baden-Durlach (1703-1732)
Willem IV Karel Hendrik Friso (1711-1751), gehuwd met Anna van Hannover (1709-1759). Willem IV werd na het overlijden van zijn vader geboren.
Hoewel Johan Willem Friso slechts twee kinderen had, stammen alle regerende Vorsten in Europa van hem af door de succesvolle huwelijkspolitiek van zijn nazaten. Hieronder een overzicht van de grote verwevenheid van de nazaten van het Geslacht Nassau-Dietz.
(http://www.hethuisvanoranje.nl/16%20Soevereine%20Vorstenhuizen/Indexsoevereinevorstenhuizen.html)

Gezin/Partner: Maria Louise van Hessen-Kassel. Maria is geboren op 7 feb 1688 in Kassel; is gestorven op 9 feb 1765 in Leeuwarden. [Gezinsblad] [Familiekaart]