Aantekeningen:

Vermelding: Buitenechtelijke relaties en kinderen:
Frederik Hendrik had van een buitenechtelijke relatie een kind.
Van Margaretha Catharina Bruyns:
**Frederik van Nassau.
Titel: graaf van Nassau, prins van Oranje
Behoedzaam, maar zonder ophouden streefde hij ernaar zijn familie op het niveau van de Europese vorstenhuizen te brengen en daartoe moest de verbinding met de Stuarts dienen, tot stand gekomen door het huwelijk van zijn zoon met de dochter van KarelI. In samenhang daarmee staat zijn streven naar het verwerven van een soevereine positie in de Republiek der Verenigde Nederlanden; de brug daarnaar toe moest het stadhouderschap in alle gewesten worden. In 1640 leed dit pogen echter een beslissend gebleken nederlaag, toen de Staten van Friesland, hoezeer ook met geld bewerkt, bleven weigeren hem tot hun stadhouder te benoemen. Wel kreeg hij in 1640 deze waardigheid in Groningen en Drenthe.
Frederik Hendriks historische betekenis is drie?rlei. In de eerste plaats heeft hij door zijn met succes bekroonde krijgsondernemingen ? die samen beslisten over de toekomst van Twente, Gelderse Achterhoek, Noord-Brabant, een paar stukken van Limburg en eindelijk Zeeuwsch-Vlaanderen ? het territorium van de staat der Noordelijke Nederlanden in hoofdzaak bepaald. Vervolgens heeft hij door in de trant van zijn vader met de ondoorgrondelijkheid van de sfinx voet te geven aan tolerante en vrijzinnige stromingen in de gereformeerde Kerk, in dezen nauw samenwerkend met de toonaangevende Hollandse regenten, de Republiek tot de meest tolerante staat van het ancien r?gime helpen maken. Ten slotte heeft zijn dynastieke politiek in ieder geval tot resultaat gehad, dat het Huis Oranje door andere dynastie?n als gelijkwaardig werd erkend (in 1635 liet de Franse koning hem met ?Hoogheid? aanspreken, in plaats van met het tot dusverre gebruikelijke ?Excellentie?). Enkele weken v??r de dood van Maurits was hij op diens zeer sterke aandrang in het huwelijk getreden met hun achternicht Amalia van Solms-Braunfels, die mee naar Den Haag was gekomen in het gevolg van de in ballingschap gedreven ?Winterkoningin?, Elizabeth Stuart, de echtgenote van Frederik V. Al naargelang het klimmen der jaren werd de invloed der prinses op zijn politieke gedragingen steeds duidelijker waarneembaar.

Gezin/Partner: Amalia van Solms. Amalia is geboren op 28 aug 1602 in Braunfels; is gestorven op 8 sep 1675 in Den Haag. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Maria Henriette Stuart. Maria (dochter van Karel I van Engeland en Henriette Maria van Frankrijk) is geboren op 4 nov 1631 in Londen; is gestorven op 24 dec 1660. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Stamboom Albertine Agnes van Oranje-Nassau (1634-1696)
Grootouders Willem I van Oranje-Nassau (1533-1584)
Willem de Zwijger
x 1583
Louise de Coligny (1555-1620)
Johan Albrecht I van Solms-Braunfels
x
Agnes van Sayn-Wittgenstein
Ouders Frederik Hendrik van Oranje-Nassau (1584-1647)
x 1625
Amalia van Solms (1602-1675)
Albertine Agnes van Oranje-Nassau (1634-1696)
x 1652
Willem Frederik van Nassau-Dietz (1613-1664)
Kinderen Amalia (1655-1695)
x
Johan Willem van Saksen-Eisenach (1666-1729)
Hendrik Casimir II (1657-1696)
x 1683
Amalia van Anhalt-Dessau (1666-1726)
Kleinkinderen
Johan Willem Friso (1687-1711)

Albertine Agnes van Nassau (Den Haag, 9 april 1634 ? Oranjewoud, Friesland, 24 mei 1696), was de vijfde dochter van stadhouder Frederik Hendrik en Amalia van Solms. Via haar stamt het huidige Nederlandse koningshuis af van Willem van Oranje.
Albertine Agnes trouwde in 1652 met Willem Frederik van Nassau-Dietz (1613-1664). Uit dit huwelijk werden geboren:
Amalia (1655-1695), gehuwd met Johan Willem van Saksen-Eisenach (1666-1729)
Hendrik Casimir II (18 januari 1657 ? 25 maart 1696), gehuwd met Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau (1666-1726)
Na de dood van haar man Willem Frederik in 1664 werd ze in Friesland regentes voor haar zoon Hendrik Casimir II. Tijdens het regentschap moest Albertine Agnes in 1672 het hoofd bieden aan de aanvallen van Bernard von Galen, de bisschop van M?nster.

Gezin/Partner: Willem Frederik van Nassau-Dietz. Willem (zoon van Ernst Casimir van Nassau-Dietz en Sophia Hedwig Brunswijk-Wolfenb?ttel) is geboren op 7 aug 1613 in Arnhem; is gestorven op 31 okt 1664 in Leeuwarden. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In 1702 stierf Willem aan longontsteking, als complicatie bij een gebroken sleutelbeen, nadat zijn paard struikelde in een molshoop.
Vanwege zijn kinderloosheid ontstond er een opvolgingsprobleem.
Zelf had hij geprobeerd om Johan Willem Friso, de zoon van de Friese stadhouder Hendrik Casimir (en kleinzoon van Albertine Agnes, dochter van Frederik Hendrik), tot opvolger aan te wijzen.
In Engeland werd Willem echter opgevolgd door Anne, de zuster van Mary.
In Holland werd het Tweede Stadhouderloze Tijdperk uitgeroepen.
Koning Frederik I van Pruisen riep zich tot Prins van Oranje uit, waarbij hij zich beriep op het testament van stadhouder Frederik Hendrik die bepaalde dat bij het uitsterven van de mannelijke lijn van Oranjes, al zijn bezittingen zouden vererven opde nakomelingen van zijn oudste dochter Louise Henriette die de moeder was van Frederik I van Pruisen.
Het Prinsdom Orange ging echter over op het huis Bourbon-Conti en in hun naam verdrijft koning Lodewijk XIV in 1703 alle protestanten uit de stad.
De strijd om de nalatenschap zou zich nog dertig jaar voortslepen.
In 1732 werd tenslotte het Traktaat van Partage getekend. Pruisen kreeg Lingen, Moers en Opper-Gelre, behalve Venlo en Roermond, en zowel Oranje-Nassau als Brandenburg mochten de titel Prins van Oranje voeren.

Gezin/Partner: Maria II Stuart. Maria (dochter van Jacobus II van Engeland en Anne Hyde) is geboren in 1662; is gestorven in 1694. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

endrik Casimir volgde, aanvankelijk onder voogdijschap van zijn moeder, zijn vader na diens overlijden in 1664 op als stadhouder van Friesland en Groningen. In 1675 verklaarden de Staten van Friesland het stadhouderschap erfelijk voor het huis Nassau-Dietz. Hendrik Casimir II werd daardoor de eerste Friese erfstadhouder. Zoals zijn voorgangers werd hij officier in het leger van de Republiek, maar met zijn neef en opperbevelhebber Willem III van Oranje kon hij slecht overweg. In 1674 liep hij zelfs over naar de Fransen. Hij keerde terug in 1688 tijdens de Negenjarige Oorlog, en in 1689 werd hij tot derde veldmaarschalk in het Staatse leger benoemd. Toen hij na de dood van Waldeck, de eerste veldmaarschalk, in 1692 niet diens positie kreeg toebedeeld, voelde hij zich gepasseerd en nam in 1693 opnieuw ontslag.
Hij werd als stadhouder opgevolgd door zijn zoon Johan Willem Friso.

Gezin/Partner: Henriette Amalia van Anhalt-Dessau. Henriette is geboren op 16 aug 1666 in Kleef; is gestorven op 18 apr 1726 in Oranienstein. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Johan Willem Friso (Dessau, 4 augustus 1687 ? Strijensas, 14 juli 1711) was Vorst van Nassau-Dietz (1696-1711), Prins van Oranje (1702-1711) en stadhouder van Friesland (1707-1711) en Groningen (1708-1711).
Hij was de zoon van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz en Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau. Bij het overlijden van zijn vader in 1696 werd hij vorst van Nassau-Dietz en tot stadhouder benoemd van de gewesten Friesland en Groningen. Zijn moeder trad op als regentes tot 1707. Toen nam Johan Willem Friso de functie van stadhouder van Friesland daadwerkelijk op zich, en in 1708, toen hij meerderjarig werd tevens het stadhouderschap van Groningen.
Als enige erfgenaam van zijn achterneef stadhouder Willem III, die in 1702 overleed, erfde hij de titel Prins van Oranje. Echter, direct na het openvallen van het testament, maakten ook de Fransman Frans Lodewijk van Bourbon-Conti en Willems neef Frederik I van Pruisen aanspraak op de titel Prins van Oranje. In 1711 werd besloten de erfeniskwestie in Den Haag te bespreken.
Johan Willem Friso nam als generaal deel aan de Spaanse Successieoorlog. Bij de slag bij Malplaquet op 11 september 1709, ontstond een misverstand tussen hem en de Britse commandant, Marlborough. Hierdoor verloren vele duizenden Nederlanders het leven in deze bloedige veldslag. De slag werd toch beslist in het voordeel van de geallieerden. Op weg naar Den Haag i.v.m. een bespreking met zijn rivaal voor de titel, Frederik van Pruisen, over de erfenis verdronk de 23-jarige Johan Willem Friso op 14 juli 1711 bij de oversteek van Moerdijk naar Strijensas over het Hollandsch Diep. Kort daarna, op 1 september 1711, werd zijn zoon Willem IV van Oranje-Nassau geboren. Op 25 februari 1712, ruim 7 maanden na zijn dood, werd Johan Willem Friso begraven in de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden.
Het oudste Nederlandse infanterieregiment werd naar hem genoemd: het Regiment Infanterie Johan Willem Friso. Ook de mars "De jonge Prins van Friesland" die bij bijzondere gelegenheden en als eerbetoon aan de Minister van Defensie wordt gespeeld, verwijst naar deze prins. Ook is er een kazerne in Assen naar hem vernoemd.

_____________________________________________________________

Alle regerende Europese vorsten stammen van Johan Willem Friso af!!
_____________________________________________________________

Johan Willem Friso (1687-1711), Prins van Oranje en Vorst van Nassau-Dietz, had maar twee kinderen. Toch stammen alle Europese gekroonde hoofden van hem af. Met een afstand van negen ? elf generaties tot de huidige Vorsten is hij zelfs hun meest recente gemeenschappelijke voorouder. Het lijkt bijna onmogelijk maar gedegen onderzoek wijst uit dat dit - vreemd genoeg - wel het geval is.


Johan Willem Friso, Prins van Oranje Vorst van Nassau-Dietz

Johan Willem Friso (Dessau, 4 augustus 1687 ? Strijensas, 14 juli 1711) was Vorst van Nassau-Dietz (1696-1711), Prins van Oranje (1702-1711) en Stadhouder van Friesland (1707-1711) en Groningen (1708-1711). Hij was de zoon van Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz en Henri?tte Amalia van Anhalt-Dessau. Bij het overlijden van zijn vader in 1696 werd hij Vorst van Nassau-Dietz en tot Stadhouder benoemd van de gewesten Friesland en Groningen. Zijn moeder trad op als regentes tot 1707. Toen nam Johan Willem Friso de functie van Stadhouder van Friesland daadwerkelijk op zich, en in 1708, toen hij meerderjarig werd tevens het Stadhouderschap van Groningen.

Als enige erfgenaam van zijn achterneef Stadhouder Willem III, die in 1702 overleed, erfde hij de titel Prins van Oranje. Echter, direct na het openvallen van het testament, maakten ook de Fransman Frans Lodewijk van Bourbon-Conti en Willems neef Frederik I van Pruisen aanspraak op de titel Prins van Oranje. In 1711 werd besloten de erfeniskwestie in Den Haag te bespreken. Johan Willem Friso nam als generaal deel aan de Spaanse Successieoorlog. Bij de slag bij Malplaquet op 11 september 1709, ontstond een misverstand tussen hem en de Britse commandant, Marlborough. Hierdoor verloren vele duizenden Nederlanders het leven in deze bloedige veldslag. De slag werd toch beslist in het voordeel van de geallieerden.

Op 14 juli 1711 kwam Johan Willem Friso aan bij de Moerdijk nabij Strijensas. Hier wilde hij het Hollandsch Diep oversteken om zo naar Den Haag te kunnen, in verband met een bespreking met zijn rivaal, Frederik van Pruisen, over de erfenis van zijn achterneef Koning-Stadhouder Willem III. Het weer was goed, maar er leek een flinke bui op komst. De Prins liet zijn boot bij een groter vaartuig aanleggen. Om het zelf droog te houden, nam hij plaats in een klein vissersvaartuig waarop zijn koets verscheept stond. Toen de boot bijna de overkant had bereikt, was de bui uitgebleven. Johan Willem Friso was inmiddels uit zijn koets gekomen. De schipper moest de zeilen nog even wenden en daarna kon het gezelschap aan land gaan. Echter, de zeilen weigerden
en plots kwam er een flinke windvlaag aanzetten.

Deze vulde het zeil en de boot helde over en schepte water. Alle opvarenden vielen overboord. E?n persoon (Du Tour) wist zich aan de portierkruk van de koets vast te klemmen. Prins Johan Willem Friso klemde zich weer aan hem vast, maar kon hem niet vasthouden toen een golf hem meesleurde. De schipper zette tevergeefs een reddingsactie op touw: de jonge Prins verdronk, evenals zijn kamerheer. De overige opvarenden konden wel worden gered. Pas acht dagen na het ongeluk zag een schipper het lijk van de Prins drijven, op ongeveer de plaats van het ongeluk. Op 25 februari 1712, ruim 7 maanden na zijn dood, werd Johan Willem Friso begraven in de Grafkelder van de Friesche Nassau's in de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden.

Johan Willem Friso trouwde op 26 april 1709 te Kassel met Maria Louise van Hessen-Kassel (1688-1765).
Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren:

Anna Charlotte Amalia (1710-1777), gehuwd met Frederik van Baden-Durlach (1703-1732)
Willem IV Karel Hendrik Friso (1711-1751), gehuwd met Anna van Hannover (1709-1759). Willem IV werd na het overlijden van zijn vader geboren.
Hoewel Johan Willem Friso slechts twee kinderen had, stammen alle regerende Vorsten in Europa van hem af door de succesvolle huwelijkspolitiek van zijn nazaten. Hieronder een overzicht van de grote verwevenheid van de nazaten van het Geslacht Nassau-Dietz.
(http://www.hethuisvanoranje.nl/16%20Soevereine%20Vorstenhuizen/Indexsoevereinevorstenhuizen.html)

Gezin/Partner: Maria Louise van Hessen-Kassel. Maria is geboren op 7 feb 1688 in Kassel; is gestorven op 9 feb 1765 in Leeuwarden. [Gezinsblad] [Familiekaart]