Aantekeningen:

Karel de Grote!!

gedoopt door Bonefacius, aartsbisschop van Mayence

Gezin/Partner: Koningin Hildegarde van Vinzgouw. Koningin (dochter van Gerold I van Vinzgouw van Alamannia en Imma) is geboren op 4 mei 758 in Thionville (F); is gestorven op 30 apr 783 in Metz (F); is begraven in Metz (F). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Fastrada van Franci?. Fastrada is geboren in 768; is gestorven in 794. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

abdis van Saint Pierre te Reims

Pepijn van Itali?, bij geboorte oorspr. Karloman, (april 777 - 8 juli 810) was de tweede zoon van Karel de Grote met zijn vrouw Hildegard (na Karel de Jongere en bastaardzoon Pepijn met de Bult). Hij was koning (bestuurder en militair bevelhebber) van Itali? binnen het rijk van zijn vader.
In 781 bezocht Karel Itali?, officieel als bedevaartganger, maar mede om er orde op zaken te stellen en het land beter onder Karolingisch gezag te brengen. Hij benoemde er op 15 april zijn zoon Karloman (Pepijn) als koning. Hij brak met opzet met de traditie door hem tot koning van Itali? te maken en niet van het nog maar net veroverde Lombardije, hoewel Karloman zich wel vestigde in de oude hoofdstad van de Longobarden, Pavia. Deze benoeming maakte deel uit van de politiek van Karel om het bestuur en de militaire organisatie van zijn rijk te decentraliseren, zodat ook tijdens zijn afwezigheid het rijk adequaat kon worden verdedigd. Karloman was bij zijn benoeming 8 jaar oud en zijn taken werden uitgevoerd door belangrijke hovelingen, zoals abt Adelard van Corbie en hertog Erik van Friuli. Na de mislukte opstand van Karlomans halfbroer Pepijn met de Bult in 792, viel die in ongenade. Karloman werd door de paus opnieuw gedoopt met de naam Pepijn.
De belangrijkste gebeurtenissen tijdens het bewind van Pepijn:
791 veldtocht tegen de Avaren langs de Drava
793 onderdrukt een opstand van Benevento
795-6 oorlog tegen de Avaren. Met hulp van de Kroatische leider Vojnomir wist hij door te dringen in het gebied tussen Tisa en Donau (nu Hongarije) waar het Avaarse hoofdkwartier, de Ring, gelegen was. Het werd verwoest. Pepijn keerde terug met zoveel goud en zilver dat Einhard beweert dat dit de meest winstgevende onderneming van de Franken ooit was.
797 veldtocht tegen de Slaven aan de oostgrens
799 neemt deel aan de veldtocht tegen de Saksen
Verovert Corsica op de Moren
810 Onderwerpt Istri? en de steden aan de Dalmatische kust, slaagt er niet in Veneti? te veroveren
In 806 verdeelde Karel de Grote zijn rijk onder zijn zoons in de Divisio regnorum om na zijn dood onenigheid onder zijn erfgenamen te voorkomen. Aan het al bestaande gebied van het Italiaanse koninkrijk voegde hij Beieren, Karinthi? en de helft van Alemanni? toe. Vreemd genoeg werd er niet gezegd wat er met de keizerstitel ging gebeuren, mogelijk omdat er daarover met Byzantium nog steeds onenigheid was. Het zou echter allemaal anders lopen.
Pepijn stierf voortijdig in 810, na een ziekte (vermoedelijk malaria). Met instemming van Karel de Grote volgde diens bastaardzoon Bernard hem op als koning van Itali?. Ook Pepijns oudere broer, Karel, stierf voortijdig. De keizer maakte daarom zijn derde wettige zoon Lodewijk tot zijn enige erfgenaam, met inbegrip van de keizerstitel. De bedoeling was dat Bernard van Itali? -die dus als opvolger voor de keizerstitel gepasseerd werd- zijn oom net zo trouw zou dienen als Pepijn zijn vader gediend had, maar dat bleek al snel een vrome wens.
[bewerken]Huwelijk en kinderen

Mogelijk is Pepijn huwelijken aangegaan. Een eerste echtgenote zou Bertha van Toulouse zijn, mogelijk een dochter van Willem van Gellone. Een tweede partner was mogelijk Chrothais, via vader Bernard een kleindochter van Karel Martel. Wel had hij (onwettige?) kinderen:
Bernard van Itali?, (797 - Aken, 14 april 818). Opvolger van zijn vader als koning van Itali?. Na zijn verzet tegen Lodewijk de Vrome afgezet en (onbedoeld) gedood.
Aeda, (geb. 798), gehuwd met de Saksische edelman Billung, ouders van Oda, de vrouw van Liudolf van Saksen
Adelheid/Ad?le, echtgenote van Lambert I, graaf van Nantes en hertog Spoleto
Er zijn veel speculaties over de identiteit van de minnares(sen) van Pepijn, maar geen van deze speculaties heeft echter historische gronden.

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

abdis van Argenteuil tot 828, daarna abdis van de abdij van Schwarzach-am-Main

Gezin/Partner: Dirk van Rupari. Dirk en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Bernard (797 - 17 april 818) was een onwettige zoon van koning Pepijn van Itali? en volgde zijn vader op als koning van Itali? in 813.
Bernard werd in zijn jeugd opgevoed in de abdij van Fulda. In 812 werd hij meerderjarig en werd hij benoemd tot gouverneur van Itali?, begeleid door abt Adelhard van Corbie, adviseur en neef van Karel de Grote. Een jaar later werd hij in Aken tot koning van Itali? gekroond, als opvolger van zijn vader - wat bijzonder is omdat hij een onwettige zoon was. In de eerste jaren van zijn bestuur was hij een trouwe vazal van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome. In 815 onderzocht hij de moorden in een conflict tussen paus Leo III en diens tegenstanders uit adellijke Romeinse families.
In 817 stelde Lodewijk de Vrome de Ordinatio Imperii op. Bernard werd daarin niet expliciet als koning van Itali? genoemd en was daardoor bang dat hij zijn positie zou verliezen. Daarop werden er aan zijn hof plannen gemaakt voor het uitroepen van een onafhankelijk koninkrijk. Bernhard bezette de Alpenpassen. Lodewijk de Vrome trok met een leger naar Chalon-sur-Sa?ne en Bernhard begreep dat zijn positie onhoudbaar was, zeker toen enkele van zijn aanhangers hem verlieten. Bernard kreeg bericht dat Lodewijk hem wilde begenadigen. Bernard ging naar Lodewijk in Chalons en daar bleek dat hij geen keuze had dan zich met zijn aanhangers over te geven. In 818 werd Bernard te Aken ter dood veroordeeld maar de straf werd verzacht tot het uitsteken van de ogen (met een roodgloeiend mes). Twee dagen na de straf bezweek Bernhard alsnog na een ondragelijk lijden. De aanhangers van Bernhard verloren allen hun bezittingen en titels, de leken werd de ogen uitgestoken en de geestelijken werden opgesloten. Sommigen, o.a. de gerespecteerde bisschop Theodulf van Orl?ans stierven daarna verdacht snel. Lodewijk was daarna bevreesd voor nieuwe opstanden en dwong zijn nog steeds trouwe halfbroers om in het klooster te treden.
Lodewijk werd gekweld door wroeging over de dood van Bernard en Theodulf. Zijn gedrag in de nasleep van deze crisis, inclusief een publieke schuldbelijdenis, deed ernstige afbreuk aan zijn prestige als vorst.
Bernard was getrouwd met Kunigonde van Laon. Zij stichtte het nonnenklooster van San Allessandro in Parma. Volgens sommige bronnen zou ze de dochter zijn van Heribert van Orange, zoon van Willem van Gellonne, maar deze theorie is alleen gebaseerd op de prominente, en anders moeilijk te verklaren, plaats van de naam Heribert onder de graven van Vermandois, de afstammelingen van hun zoon. Bernard en Kunigonde waren ouders van Pepijn van Saint Quentin.

Gezin/Partner: Kunigunde de Laon. Kunigunde is geboren in 800; is gestorven in 835. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

koning van Aquitane

Karel is getrouwd met Ermentrudis van Orl?ans op 13 dec 842 (civil). Ermentrudis (dochter van Odo van Orl?ans en Engeltrude van Parijs) is geboren in 830; is gestorven op 6 okt 869. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Pepijn van Vermandois (ca. 818 - na 850) was een zoon van Bernard van Itali? en van Cunigonde. Hij is de eerste van de graven van de Vermandois die twee eeuwen lang tot de belangrijkste feodale vorsten van Frankrijk hoorden.
In 834 bevrijdde hij samen met andere Italiaanse edelen keizerin Judith van Beieren uit het klooster van Cortona waar ze was opgesloten door haar opstandige stiefzoons en bracht haar naar Lodewijk de Vrome in Aken. Als beloning werd hij in 836 benoemd tot graaf van St. Quentin, Senlis en Peronne. Net als veel andere getrouwen van Lodewijk de Vrome steunde hij na diens dood in 840 zijn jongste zoon Karel de Kale maar toen Lotharius I optrok naar Parijs koos Pepijn diens kant. Na het verdrag van Verdun werd hij blijkbaar weer zonder problemen vazal van Karel en behield zijn functies.
Pepijn was getrouwd met een onbekende vrouw. Op grond van het gegeven dat zijn kinderen goederen in de Vexin erfden wordt verondersteld dat zij dochter was van een edelman Theoderic uit de Vexin, die achterkleinzoon was van Childebrand. Theoderics vader en grootvader heetten beiden Nibelung. Pepijn en zijn vrouw kregen de volgende kinderen:
Bernard
Peppijn
Herbert I van Vermandois
mogelijk een dochter met de naam Cunigonde
mogelijk een onbekende dochter die in haar eerste huwelijk was getrouwd met Berengar van Bayeux en in haar tweede huwelijk met Wido van Senlis

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Prinses van West Frankrijk

Gezin/Partner: Boudewijn I van Vlaanderen. Boudewijn is geboren in 840 in Laon (F); is gestorven op 2 jan 879 in Arras (F). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Judith is getrouwd met Aethelwulf van Wessex op 1 okt 870 (civil). Aethelwulf (zoon van Koning Egbert III van Wessex en Redburga) is geboren in 790; is gestorven op 13 jan 858. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Adelheid van Parijs. Adelheid is geboren in 853; is gestorven op 10 nov 901. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Chamavenland, Hamaland

Voordat er sprake is van een graafschap Gelre of zelfs heren van Zutphen bestaat er in de Karolingische tijd een groot uitgestrekt graafschap in Oost-Nederland; Hamaland.
Het gebied is vernoemd naar de Germaanse volksstam Hamaven, maar omdat de Romeinen de "H" aan het begin van een woord niet uit kunnen spreken wordt het volk door hen opgetekend als "Chamaven".
De Chamaven bevolken de eerste vier eeuwen van onze jaartelling in betrekkelijke rust het gebied ten westen van de IJsselvallei tot en met het westelijke deel van het huidige Munsterland. In de vijfde eeuw worden zij langzamerhand vanuit het zuiden teruggedrongen door de Franken. Na de vijfde eeuw gaat het Munsterland verloren aan de oprukkende Saksen. Daarna wordt het gebied door de Franken en Saksen betwist tot Karel I 'de Grote' in 763 de Saksen verslaat.
Hamaland wordt opgenomen in het grote Karolingische rijk en zoals gebruikelijk wordt het te besturen gebied een graafschap. Dit graafschap wordt vernoemd naar de oorspronkelijke bewoners: Hamaland. Het gebied wordt bestuurd door het machtige Saksische geslacht der Brunharingen, waarvan enkelen zowel als graaf als als hertog optreden.

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Herbert I van Vermandois (ca. 850 - 6 november tussen 900 en 907), ook Heribert, was via zijn vader Pepijn van Vermandois en zijn grootvader Bernard van Itali? (die een onecht kind was), een directe afstammeling in mannelijke lijn van Karel de Grote. Door een succesvol bestuur en een handige politiek in de strijd rond de koningstitel van West-Franci? werd Herbert ??n van de machtigste edelen in het noorden van Frankrijk.
In 886 versloeg Herbert de Vikingen bij Parijs en werd hij graaf van Soissons en lekenabt van Saint-Cr?pin in Soissons. In 888 werd hij graaf van Meaux en Madrie, en gaf leiding aan de verdediging van de Seine en de Oise tegen de Vikingen. Hij was, samen met aartsbisschop Fulco van Reims en zijn broer Peppijn, ??n van de leiders van de oppositie tegen de nieuwe koning Odo van Parijs, die in 888-898 de eerste Capetinger op de Franse troon was. In deze periode herbouwde Herbert het kasteel van Ch?teau-Thierry. Op 28 januari 893, de verjaardag van het overlijden van Karel de Grote, kroonden Herbert, Peppijn en Fulco, Karel III de Eenvoudige tot tegenkoning. Odo wist echter gaandeweg de aanhangers van Karel voor zich te winnen, en Herbert moest in 895 naar Bourgondi? vluchten. Het volgende jaar verzoende Herbert zich met Odo en kreeg daarbij het graafschap Vermandois toegewezen. De verzoening werd bezegeld door het huwelijk van hun kinderen. Daarop werd de Vermandois echter veroverd door Rudolf van Cambrai, broer van Boudewijn II van Vlaanderen, die meende zelf recht op het graafschap te hebben. Herbert wist hem echter te verslaan en doodde Rudolf op 28 juni 896. Vervolgens breidde Herbert zijn gezag uit en werd heer van Beauvais, Vexin, Chartres en Senlis, en lekenabt van St. Medardus te Soissons, P?ronne en Saint Quentin. In 900 viel Boudewijn II van Vlaanderen Herbert nog een keer aan, maar zonder succes. Het lukte Boudewijn later wel om Herbert en Fulco van Reims te laten vermoorden. De datum van de dood van Herbert was 6 november van een onbekend jaartal (ergens tussen 900 en 907).
Herbert was vermoedelijk gehuwd met Bertha van Morvois (862-907), en werd vader van:
Herbert II (ca. 880-943)
Beatrix (880/883 - na 26 maart 931), gehuwd in 895 met Robert I van Frankrijk
een dochter (Adela?), gehuwd met graaf Gebhard van de Ufgau
een dochter (Cunigonde?), gehuwd met graaf Udo van de Wetterau, zoon van Gebhard van Franconi?, hertog van Lotharingen.

Gezin/Partner: Bertha van Morvois. Bertha en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Aelfthyrth van Wessex. Aelfthyrth (dochter van Koning Alfred I de Grote van Wessex en Ealhswith Gaini) is geboren in 868; is gestorven op 7 jul 929. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Reinier I van Henegouwen. Reinier en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Gerolf wordt pas sinds laat negentiende eeuw gezien als de stamvader van het Huis van Holland. Dit is gebaseerd op een gedicht uit omstreeks 1120. Daarin worden de graven uit het Huis genoemd, en het gedicht begint met: "De eerste Dirk, broer van Waldger, was een roemrijk man ......" In een ander werk over deze Waldger staat: "Waldgarius Freso, Gerilfi filius", wat te vertalen is als "Waldger de Fries, zoon van Gerulf". Hiermee wordt Gerolf gezien als de vader van Dirk I en als de stamvader van het Hollandse Huis.

Vreemd is echter dat Waldger als oudste zoon na de dood van Gerolf het landgoed in Teisterbant kreeg, terwijl zijn jongere broer Dirk het graafschap erfde. Ook vreemd is dat Waldger zijn enige zoon Radboud noemde. Het was in die tijd namelijk gebruikelijk dat de oudste zoon de naam van zijn grootvader kreeg. Er wordt daarom ook wel gedacht dat Gerolf niet de vader maar de pleegvader van Waldger en Dirk was. "Filius" zou in dit geval de betekenis "pleegzoon" kunnen hebben. De meest waarschijnlijke kandidaat voor de biologische vader is Radboud, Heer van Nederfriesland. Deze Radboud sneuvelde in 874 tijdens zijn strijd tegen de Noormannen. Gerolf zou als voogd ook het gebied hebben beheerd dat aan de oudste zoon Waldger nagelaten werd. Dat Dirk vervolgens het graafschap van Gerolf erfde zou komen omdat Gerolf zelf kinderloos bleef.

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Herbert II van Vermandois (884 - Saint-Quentin (Aisne), 23 februari 943) was graaf van Vermandois en werd een van de machtigste edelen in het noorden en midden van Frankrijk.
Herbert volgde in 902 zijn vader op als graaf van Vermandois. In 907 trouwde hij met een dochter van Robert van Bourgondi? en werd daardoor lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons en graaf van Meaux. In 918 werd hij ook graaf van M?zeray en Vexin. Herbert hielp in 922 de aartsbisschop van Reims om diens vazallen te onderwerpen.
In 922 steunde hij Karel de Eenvoudige nog tegen de opstand van Robert van Parijs maar in 923 vocht hij aan de kant van Robert in de slag bij Soissons. Robert sneuvelde in deze slag en zijn schoonzoon Rudolf werd tot koning gekozen. Herbert kreeg door een list Karel de Eenvoudige in handen (hij had hem naar zijn gebied gelokt met een aanbod voor onderhandelingen) en nam hem gevangen, en sloot hem op in Ch?teau-Thierry. Herbert zou Karel tot diens dood in 929 in zijn macht houden, om koning Rudolf onder druk te kunnen zetten met de dreiging Karel vrij te laten. In 924 verwierf Herbert P?ronne (Somme) en bouwde daar een kasteel waarin hij Karel voor de rest van zijn leven opsloot.
Vanaf 924 wist Herbert in hoog tempo zijn macht uit te breiden:
924 veroverde hij samen met Arnulf I van Vlaanderen Eu (Seine-Maritime) op de Vikingen
925 werd zijn vijfjarige zoon Hugo benoemd tot aartsbisschop van Reims
926 werd Herbert graaf van Amiens en bezette hij tegen de wil van Rudolf, Laon en bouwde daar een fort
927 sloot Herbert een bondgenootschap met Rollo, graaf van Normandi?
928 vergezelde Herbert Rudolf bij een bezoek aan Bourgondi?. Ook liet hij in 928 Karel de Eenvoudige voor korte tijd vrij om Rudolf meer onder druk te zetten.
930 bezette Herbert het kasteel van Vitry, dat eigendom was van de broer van koning Rudolf
Vanaf 931 werd Herbert harder aangepakt door koning Rudolf en Hugo de Grote. In 931 veroverden ze Reims en benoemden een andere aartsbisschop. In de daaropvolgende jaren moest Herbert ook Vitry, Laon (behalve het fort), Ch?teau-Thierry en Soissons opgeven. Via bemiddeling door Hendrik de Vogelaar werd een vrede gesloten waarbij Herbert zich aan Rudolf onderwierp, en al zijn bezittingen terugkreeg behalve Reims en Laon. In de jaren daarna zou Herbert nog meer functies verwerven zoals graaf van Troyes en lekenabt van Saint-Cr?pin te Soissons. In 938 moest hij wel zijn fort bij Laon opgeven. In 941 kwam hij samen met Hugo de Grote en Willem I van Normandi? in opstand tegen Lodewijk IV van Frankrijk. Met hun steun kon hij Reims veroveren en zijn zoon weer tot aartsbisschop maken. Het conflict werd be?indigd na bemiddeling door Otto I de Grote.
Herbert werd begraven in Saint-Quentin. Na zijn dood verdeelde Hugo de Grote Herberts bezittingen onder zijn zonen, om de macht van Vermandois op te breken.
Herbert was de zoon van Herbert I van Vermandois en Bertha van Morvois. Hij was gehuwd (voor 21 mei 907) met Adelheid, dochter van Robert van Bourgondi?. Zij hadden de volgende kinderen:
Odo (ca. 915-na 946)
Adelheid (ca. 915-960), in 934 gehuwd met Arnulf I van Vlaanderen (890-964),
Herbert III (tussen 910 en 926-ca. 984), steunde zijn vader in diens conflicten met de koningen Rudolf en Lodewijk. Kreeg bij de verdeling van de erfenis Ormois, Ch?teau-Thierry en de functie van lekenabt van St. Medardus. Later benoemd tot paltsgraaf en erfde in 967 Meaux en Troyes van zijn broer Robert. Trouwde in 951 met Hedwig van Wessex, weduwe van Karel de Eenvoudige. Begraven te Lagny.
Hugo (920-Meaux, 962), graaf en bisschop van Reims,
Liutgard van Vermandois (voor 925 - na 985), ca. 940 gehuwd met Willem I van Normandi? (-942) en (in de periode 942-945) met Theobald I van Blois (-975)
Robert I van Meaux (932-eind 966)
Albert I (934-8 september 987).

Gezin/Partner: Adelheid van Parijs. Adelheid (dochter van Robert van Bourgondie) is geboren in 887; is gestorven in 931. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf van Vlaanderen

Gezin/Partner: Adelheid van Vermandois. Adelheid (dochter van Herbert II van Vermandois en Adelheid van Parijs) is geboren in 916 in Vermandois (F); is gestorven op 10 okt 960 in Brugge (B); is begraven in Gent (B). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Wigerik van Lotharingen. Wigerik is geboren in 886; is gestorven in 916. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Gerberga van Hamalant. Gerberga (dochter van Meginhard III van Hamalant en Gerberga van Kleef) is geboren in 900; is gestorven op 11 jan 930 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Arnulf I van Vlaanderen. Arnulf (zoon van Boudewijn II van Vlaanderen en Aelfthyrth van Wessex) is geboren in 885; is gestorven op 27 mrt 965. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hildegard werd al als kleuter met het niet veel oudere zoontje van graaf Dirk van Holland verloofd. Zij trouwden toen zij twaalf jaar oud was. Het huwelijk was voordelig voor Holland, niet alleen omdat het zich hiermee verbond met Vlaanderen, maar ook omdat de familie van Hildegard Karolingisch bloed had. Het echtpaar kreeg waarschijnlijk zes kinderen. Over hun dochters weten we vrijwel niets, behalve dat hun dochter Erlinde volgens de vita van de heilige Adalbertus door hem zou zijn genezen van blindheid. Hun zoon Arnulf volgde Dirk II op als graaf van Holland, terwijl zoon Egbert aartsbisschop van Trier werd.

Gezin/Partner: Graaf Dirk II (Diedrich) van West Friesland. Graaf (zoon van Dirk I van Holland en Gerberga van Hamalant) is geboren in 936 in Egmond; is gestorven op 10 apr 990 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf van Vlaanderen

Boudewijn is getrouwd met Mathildis van Saksen in 961 (civil). Mathildis is geboren in 937; is gestorven in 1008. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Siegfried is getrouwd met Hedwig von Nordgau in 950 (civil). Hedwig is geboren in 922; is gestorven op 12 dec 992. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf van Holland en behalve in Kennemerland en Texel ook graaf in Maasland, vermeld tussen 10 juni 953 en 1 april 988. Op 25-08-985 schonk Otto III de bezittingen in Maasland, Kennemerland en Texel, die Dirk II tot nu toe in leen had. Dirk II bezit nu het gebied van Maas tot Vlie.
Vroeger nam men aan dat hij de zoon is geweest van Dirk I en Geva. Tegenwoordig is men er welhaast zeker van dat er tussen Dirk I en Dirk II nog een graaf met de naam Dirk moet hebben bestaan. Gravin Geva zou dan de echtgenote van deze Dirk I bis geweest moeten zijn. In 938 vond de verloving van de nog erg jonge Dirk II plaats met Hildegard, de dochter van graaf Arnulf I van Vlaanderen. Kort hierna, op 2 of 5 oktober 939, sneuvelde zijn vader (of grootvader) Dirk I in de slag bij Andernach. Omdat Dirk II toen nog maar ongeveer acht jaar oud was, werd hij onder bescherming van zijn aanstaande schoonouders, vermoedelijk in de St. Pieterabdij te Gent, opgevoed. Dirk II moet ergens tussen 941 en 949 meerderjarig geworden zijn (vijftien jaar). Als ??n der eerste zaken regelde hij de bouw van een stenen klooster te Egmond. Dit diende ter vervanging van het houten klooster dat daar door zijn vader voor nonnen was gebouwd. Dirk II bevolkte dit klooster met monniken uit de St. Pietersabdij te Gent. Toen zijn verloofde Hildegard de leeftijd van 12 jaar had bereikt (omstreeks 950) trad hij met haar in het huwelijk. Uit het huwelijk werden in ieder geval drie kinderen geboren, Arnulf, die hem later als Graaf opvolgde, Egbert, die later aartsbisschop van Trier werd, en een dochter Erlindis. Zijn zoon Arnulf werd te Gent geboren (hij werd daarom ook wel Arnulf Gandensis genoemd). Dirk II had veel invloed, ook te Vlaanderen. Na het overlijden van zijn schoonvader Arnulf, op 27 maart 965, trad hij enige tijd op als voogd voor diens opvolger, de minderjarige Arnulf II van Vlaanderen. Hij bezette van 965 tot 988 het graafschap Gent waardoor hij naast leenman van Otto I ook leenman van de Franse koning Lotharius werd. Toen Otto II met Lotharius brak koos Dirk II voor Otto. Zijn zoon en opvolger Arnulf werd in 981 met 12 ruiters met de Duitse keizer meegezonden op diens tocht naar Itali?. Zijn andere zoon Egbert kreeg zijn opleiding bij de broer van de Duitse keizer, Bruno van Keulen. In 976 werd zoon Egbert kanselier van de Duise keizer en in 977 werd hij nog zeer jong aartsbisschop van Trier. Toen de Duitse keizer in 983 overleed ontbrandde er een troonstrijd. Aanvankelijk steunde Dirk de Hertog van Beieren tegen diens jonge neef Otto, maar toen die zich in 985 ten gunste van deze Otto terugtrok, erkende Dirk II deze Otto III toch. Als dank ontving Dirk II goederen en inkomsten in het Maasland (tussen Lier en IJssel), in Kennemerland en op Texel.

Gezin/Partner: Hildegaard van Vlaanderen. Hildegaard (dochter van Arnulf I van Vlaanderen en Adelheid van Vermandois) is geboren in 935 in Gent (B); is gestorven op 11 apr 990 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hildegard werd al als kleuter met het niet veel oudere zoontje van graaf Dirk van Holland verloofd. Zij trouwden toen zij twaalf jaar oud was. Het huwelijk was voordelig voor Holland, niet alleen omdat het zich hiermee verbond met Vlaanderen, maar ook omdat de familie van Hildegard Karolingisch bloed had. Het echtpaar kreeg waarschijnlijk zes kinderen. Over hun dochters weten we vrijwel niets, behalve dat hun dochter Erlinde volgens de vita van de heilige Adalbertus door hem zou zijn genezen van blindheid. Hun zoon Arnulf volgde Dirk II op als graaf van Holland, terwijl zoon Egbert aartsbisschop van Trier werd.

Gezin/Partner: Graaf Dirk II (Diedrich) van West Friesland. Graaf (zoon van Dirk I van Holland en Gerberga van Hamalant) is geboren in 936 in Egmond; is gestorven op 10 apr 990 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf van Vlaanderen

Boudewijn is getrouwd met Mathildis van Saksen in 961 (civil). Mathildis is geboren in 937; is gestorven in 1008. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij is gesneuveld in een veldtocht tegen de Friezen aan de Maas, Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie (06-05-988). Hij breidde zijn gebied naar het zuiden uit.
In mei 980 huwde Arnulf met Liutgard van Luxemburg, de dochter van Siegfried, Graaf van Luxemburg en Hedwig. Haar jongere zuster Kunigunde was de echtgenote van Hendrik II van Duitsland. Uit het huwelijk met Liutgard zijn twee kinderen bekend, Dirk, die hem als Dirk III opvolgt en Sicco, die met Thietburg huwde. In 975 wordt Arnulf samen met zijn vader Dirk II in een aantal oorkondes als getuige vermeld. Op het moment dat Arnulf de graventitel kreeg, vermoedelijk bij gelegenheid van zijn huwelijk in 980, was zijn vader nog in leven. In 981 vertrok hij met 12 man naar Itali? om de Duitse Otto II te begeleiden bij diens kroning tot keizer. Op 18 september 993 sneuvelt Graaf Arnulf te Winkel aan de monding van de Maas in de strijd tegen de West-Friezen. Volgens de Egmondse gravenregisters zou de strijd waarbij Arnulf het leven liet tegen woeste Friezen gevoerd zijn. In deze latere toevoeging zouden Westfriezen bedoeld worden. Melis Stoke laat deze strijd bij Winkel plaatsvinden. De twisten tussen de Hollandse graven (die toen overigens nog als Fries werden aangeduid) moesten op dat moment echter nog plaatsvinden. Daarom is het aannemelijker dat deze strijd niet bij Winkel maar aan de monding van de Oude Rijn heeft plaatsgevonden. Anderen plaatsen de strijd weer aan de monding van de Maas. Arnulf werd bijgezet in de abdij van Egmond. Om onduidelijke redenen werd hij daar later als heilige vereerd.

Gezin/Partner: Luitgarde van Luxemburg. Luitgarde (dochter van Siegfried van Luxemburg en Hedwig von Nordgau) is geboren in 955; is gestorven op 13 mei 1005; is begraven in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

aartsbisschop van Trier

Aantekeningen:

Beroep: Graaf van St Pol en Vlaanderen.

Gezin/Partner: Rosela van Italie. Rosela (dochter van Berengarius II van Ivrea en Wilma van Arles) is geboren in 945; is gestorven in 1003. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Graaf Arnulf I van Holland van Gent. Graaf (zoon van Graaf Dirk II (Diedrich) van West Friesland en Hildegaard van Vlaanderen) is geboren in 951 in Gent (B); is gestorven op 18 sep 993 in Winkel. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij is gesneuveld in een veldtocht tegen de Friezen aan de Maas, Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie (06-05-988). Hij breidde zijn gebied naar het zuiden uit.
In mei 980 huwde Arnulf met Liutgard van Luxemburg, de dochter van Siegfried, Graaf van Luxemburg en Hedwig. Haar jongere zuster Kunigunde was de echtgenote van Hendrik II van Duitsland. Uit het huwelijk met Liutgard zijn twee kinderen bekend, Dirk, die hem als Dirk III opvolgt en Sicco, die met Thietburg huwde. In 975 wordt Arnulf samen met zijn vader Dirk II in een aantal oorkondes als getuige vermeld. Op het moment dat Arnulf de graventitel kreeg, vermoedelijk bij gelegenheid van zijn huwelijk in 980, was zijn vader nog in leven. In 981 vertrok hij met 12 man naar Itali? om de Duitse Otto II te begeleiden bij diens kroning tot keizer. Op 18 september 993 sneuvelt Graaf Arnulf te Winkel aan de monding van de Maas in de strijd tegen de West-Friezen. Volgens de Egmondse gravenregisters zou de strijd waarbij Arnulf het leven liet tegen woeste Friezen gevoerd zijn. In deze latere toevoeging zouden Westfriezen bedoeld worden. Melis Stoke laat deze strijd bij Winkel plaatsvinden. De twisten tussen de Hollandse graven (die toen overigens nog als Fries werden aangeduid) moesten op dat moment echter nog plaatsvinden. Daarom is het aannemelijker dat deze strijd niet bij Winkel maar aan de monding van de Oude Rijn heeft plaatsgevonden. Anderen plaatsen de strijd weer aan de monding van de Maas. Arnulf werd bijgezet in de abdij van Egmond. Om onduidelijke redenen werd hij daar later als heilige vereerd.

Gezin/Partner: Luitgarde van Luxemburg. Luitgarde (dochter van Siegfried van Luxemburg en Hedwig von Nordgau) is geboren in 955; is gestorven op 13 mei 1005; is begraven in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

aartsbisschop van Trier

Aantekeningen:

Beroep: Graaf van St Pol en Vlaanderen.

Gezin/Partner: Rosela van Italie. Rosela (dochter van Berengarius II van Ivrea en Wilma van Arles) is geboren in 945; is gestorven in 1003. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie, bijgenaamd Hierosolymita, vanaf 18-09-993 tot 1039; hij regeerde eerst nog onder voogdij van zijn moeder.
Hij verloor Gent en Waas, doch verwierf vermoedelijk Rijnland en Westvlieland, stichtte de burcht te Vlaardingen en vesloeg aldaar in 1018 een rijksleger aangevoerd door de hertog van Neder-Lotharingen, waarmee hij zijn positie vestigde.
Voor 1019 huwde hij met Othilde van de Noordmark, uit welk huwelijk vier kinderen bekend zijn, twee zonen en twee dochters. Van zijn zonen volgde Dirk hem als Dirk IV op. Zoon Floris, op wie na het overlijden van Dirk IV de grafelijke titel overging, werd bekend als Floris I. Van de dochters uit het huwelijk van Dirk III huwde Betrade later Dirk van Katlenburg en Swanhilde een zekere Emmo. Dirk III was nog te jong om te regeren toen zijn vader sneuvelde. Daarom nam zijn moeder het bestuur over het graafschap voor hem waar. Gedurende zijn minderjarigheid werd Holland bedreigd door aanvallen van de Friezen. Zijn moeder Liutgarde riep de hulp in van haar zwager, de Duitse keizer Hendrik II. Deze begaf

Aantekeningen:

zich met een leger vanuit Utrecht per schip naar het Friese gebied en bracht deze aanvallen in 1005 tot staan. Toen Dirk III meerderjarig werd en het bestuur zelf in handen nam, was het in het noorden van zijn graafschap kennelijk toch niet veilig genoeg, want hij trok zich terug in het gebied rond Vlaardingen. Daar, in de latere Riederwaard, toen het Merwedewoud genoemd, een bosrijk en moerassig gebied in het mondingsgebied van de Maas en Waal, liet Dirk III grond in cultuur nemen door Friese kolonisten. Dit terwijl het gebied eigenlijk toebehoorde aan de bisschoppen van Utrecht, Trier en Keulen. Kooplieden uit Tiel, die handel dreven met Engeland, klaagden bovendien hun nood omdat de schippers die weigerden tol aan Dirk te betalen, door deze geplunderd werden. Bisschop Adelbold van Utrecht riep hierop de hulp in van de Duitse keizer en Dirk II kreeg in 1018 de opdracht om zijn versterking bij Vlaardingen te ruimen. Graaf Dirk III trok zich echter op zijn burcht terug. Deze burcht bevond zich op de plaats waar zich nu de kern van het huidige dorp Maasland bevindt (even ten noorden van Maassluis). De Duitse keizer Hendrik II was hierop gedwongen een leger te zenden. Dit leger, op een vloot met eenheden uit Utrecht, Keulen en Luik, kwam onder aanvoering te staan van hertog Godfried van Lotharingen. Het leger ontscheepte zich ergens halverwege de burcht van Dirk III en Vlaardingen waarna het te land optrok richting burcht. Daar liep het vast door de vele dijken en sloten waardoor Godfried gedwongen was een andere route te kiezen. Onderweg terug naar de schepen liep het leger in een hinderlaag en werd het verpletterend verslagen. Dit alles wordt door de monnik Alpertus van Metz in het Latijn beschreven. Deze Alpertus is vermoedelijk geboren in het bisdom Utrecht. Nadat hij monnik was te Metz werd keerde hij waarschijnlijk als kanunnik naar Utrecht terug.
Terwijl hij de bevolking ter plekke had beschreven als Friezen die zich verbonden hadden met rovers, vermeldt hij over de verlopen strijd: ?Toen het leger van de hertog een terugwaartse beweging moest maken, schreeuwde een schurkachtig familielid der rovers, dat een ieder op zijn leven bedacht moest zijn, dat de voorste gelederen verslagen waren en de hertog gevlucht was.? Hij vervolgt verder dat er hierdoor in het leger van de hertog grote paniek uitbrak en men in volle wapenuitrusting de rivier in sprong om de schepen te bereiken. Anderen raakten vast in de moerasbodem. Op dat moment zouden de Friezen toegeschoten zijn en de restanten van het machtige leger in de pan gehakt hebben. Hertog Godfried werd daarbij door de mannen van Dirk III gevangen genomen. Onder de belofte bij de Keizer een goed woord voor hem toe doen werd de Hertog later vrijgelaten. Dirk III heeft waarschijnlijk een bedevaart naar Palestina gemaakt waardoor hij de bijnaam Hierosolymita kreeg. Het gelukte Dirk III tijdens zijn regeringsperiode de macht naar het oosten uit te breiden. Deze uitbreiding ging ten koste van de invloed van de Utrechtse bisschop in dat gebied. Hij nam daarbij onder meer het gebied ten zuidoosten van Alphen, tussen Zwammerdam en Bodegraven, in. Zijn oom, de Duitse keizer Hendrik II, overleed in 1024 kinderloos en Dirk III steunde Koenraad II in diens strijd om de opvolging. Na het overlijden van Dirk III, op 27 mei 1039, vertrok zijn vrouw Othilde terug naar Saksen waar zij op 31 maart 1044 overleed.

Titel: van 993 tot 1039 Graaf van Holland

Dirk trouwde, ten hoogste 34 jaar oud, v??r 1019 met Othelhildis van de Noordmark (Saksen), ten hoogste 26 jaar oud. Othelhildis is geboren omstreeks 993, dochter van Bernard I van Saksen en Hildegard Stade. Othelhildis is overleden op 31-03-1044 in Quedlinburg (Dld), ongeveer 51 jaar oud.

Gezin/Partner: Othelhildis van de Noordmark van Saksen. Othelhildis is geboren in 993 in Quedlinburg (D); is gestorven op 31 mrt 1044. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Van Hemert schreef in 1749 dat Sicco `ongelooflijke wonderen` verrichtte. Hij trouwde met de dochter van de gezagshebber in Friesland: Gooswijn Ludigman. Het huwelijk tussen Tetburga of Tydburg en Sicco of Sigefrid gebeurde in het geniep. De broer van Sicco, graaf Dirk van Holland, wist van niets en was daar uiteraard boos over geworden. Ze was de dochter van Goosewijn Ludigman, de gezagvoerder in (west)- Friesland. Ze kregen twee zonen.
J. Wagenaar schreef in de Vaderlandse Historie (1782) dat Sicco ruzie kreeg met zijn broer en daarom naar Kennemerland (Haarlem?) vluchtte. Daar ontmoette hij Tetta of Tietburg. Sicco werd verliefd op haar en ze trouwden. Maar het was een huwelijk van ongelijke stand. Ze was dochter van ene Goxewyn die van Friesland naar Kastrichem (Castricum).

Minnarijen
Sicco krijgt niet zozeer het verwijt van z`n `minnarijen`, ofwel vreemdgaan. Veel graven kregen syphilis. Door de lange incubatietijd kwam men waarschijnlijk niet op het idee dat de ziekte sexueel overdraagbaar is. Wat Sicco echter vooral wordt nagedragen is dat hij trouwt met een meisje dat niet `van zijn stand` was.
Op 8 oktober 1980 is Thetburga herbegraven. De monniken van het klooster in Egmond bidden in een plechtige mis voor de zielerust van haar en Othilde van Saksen, de vrouw van Dirk lll en broer van Sicco.
Dat Sicco en Thetburga syphilis hadden is niet echt bijzonder in de Middeleeuwen. Veel vorsten hadden een `bijzit`. Wisselende sexuele contacten werden ook niet in verband gebracht met ziektes
door de lange incubatietijd (meerdere jaren).

Siegfried is getrouwd met Thetburgia von Staveren in 1000 (civil). Thetburgia (dochter van Gozewijn von Staveren en Tetta Brederode) is geboren in 985 in Castricum; is gestorven in 1042. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

gravin van Holland

Gezin/Partner: Egelram I van Montreuil. Egelram is geboren in 980; is gestorven op 9 dec 1046. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Graaf in het Westfriese gebied van Maas tot Vlie, bijgenaamd Hierosolymita, vanaf 18-09-993 tot 1039; hij regeerde eerst nog onder voogdij van zijn moeder.
Hij verloor Gent en Waas, doch verwierf vermoedelijk Rijnland en Westvlieland, stichtte de burcht te Vlaardingen en vesloeg aldaar in 1018 een rijksleger aangevoerd door de hertog van Neder-Lotharingen, waarmee hij zijn positie vestigde.
Voor 1019 huwde hij met Othilde van de Noordmark, uit welk huwelijk vier kinderen bekend zijn, twee zonen en twee dochters. Van zijn zonen volgde Dirk hem als Dirk IV op. Zoon Floris, op wie na het overlijden van Dirk IV de grafelijke titel overging, werd bekend als Floris I. Van de dochters uit het huwelijk van Dirk III huwde Betrade later Dirk van Katlenburg en Swanhilde een zekere Emmo. Dirk III was nog te jong om te regeren toen zijn vader sneuvelde. Daarom nam zijn moeder het bestuur over het graafschap voor hem waar. Gedurende zijn minderjarigheid werd Holland bedreigd door aanvallen van de Friezen. Zijn moeder Liutgarde riep de hulp in van haar zwager, de Duitse keizer Hendrik II. Deze begaf

Aantekeningen:

zich met een leger vanuit Utrecht per schip naar het Friese gebied en bracht deze aanvallen in 1005 tot staan. Toen Dirk III meerderjarig werd en het bestuur zelf in handen nam, was het in het noorden van zijn graafschap kennelijk toch niet veilig genoeg, want hij trok zich terug in het gebied rond Vlaardingen. Daar, in de latere Riederwaard, toen het Merwedewoud genoemd, een bosrijk en moerassig gebied in het mondingsgebied van de Maas en Waal, liet Dirk III grond in cultuur nemen door Friese kolonisten. Dit terwijl het gebied eigenlijk toebehoorde aan de bisschoppen van Utrecht, Trier en Keulen. Kooplieden uit Tiel, die handel dreven met Engeland, klaagden bovendien hun nood omdat de schippers die weigerden tol aan Dirk te betalen, door deze geplunderd werden. Bisschop Adelbold van Utrecht riep hierop de hulp in van de Duitse keizer en Dirk II kreeg in 1018 de opdracht om zijn versterking bij Vlaardingen te ruimen. Graaf Dirk III trok zich echter op zijn burcht terug. Deze burcht bevond zich op de plaats waar zich nu de kern van het huidige dorp Maasland bevindt (even ten noorden van Maassluis). De Duitse keizer Hendrik II was hierop gedwongen een leger te zenden. Dit leger, op een vloot met eenheden uit Utrecht, Keulen en Luik, kwam onder aanvoering te staan van hertog Godfried van Lotharingen. Het leger ontscheepte zich ergens halverwege de burcht van Dirk III en Vlaardingen waarna het te land optrok richting burcht. Daar liep het vast door de vele dijken en sloten waardoor Godfried gedwongen was een andere route te kiezen. Onderweg terug naar de schepen liep het leger in een hinderlaag en werd het verpletterend verslagen. Dit alles wordt door de monnik Alpertus van Metz in het Latijn beschreven. Deze Alpertus is vermoedelijk geboren in het bisdom Utrecht. Nadat hij monnik was te Metz werd keerde hij waarschijnlijk als kanunnik naar Utrecht terug.
Terwijl hij de bevolking ter plekke had beschreven als Friezen die zich verbonden hadden met rovers, vermeldt hij over de verlopen strijd: ?Toen het leger van de hertog een terugwaartse beweging moest maken, schreeuwde een schurkachtig familielid der rovers, dat een ieder op zijn leven bedacht moest zijn, dat de voorste gelederen verslagen waren en de hertog gevlucht was.? Hij vervolgt verder dat er hierdoor in het leger van de hertog grote paniek uitbrak en men in volle wapenuitrusting de rivier in sprong om de schepen te bereiken. Anderen raakten vast in de moerasbodem. Op dat moment zouden de Friezen toegeschoten zijn en de restanten van het machtige leger in de pan gehakt hebben. Hertog Godfried werd daarbij door de mannen van Dirk III gevangen genomen. Onder de belofte bij de Keizer een goed woord voor hem toe doen werd de Hertog later vrijgelaten. Dirk III heeft waarschijnlijk een bedevaart naar Palestina gemaakt waardoor hij de bijnaam Hierosolymita kreeg. Het gelukte Dirk III tijdens zijn regeringsperiode de macht naar het oosten uit te breiden. Deze uitbreiding ging ten koste van de invloed van de Utrechtse bisschop in dat gebied. Hij nam daarbij onder meer het gebied ten zuidoosten van Alphen, tussen Zwammerdam en Bodegraven, in. Zijn oom, de Duitse keizer Hendrik II, overleed in 1024 kinderloos en Dirk III steunde Koenraad II in diens strijd om de opvolging. Na het overlijden van Dirk III, op 27 mei 1039, vertrok zijn vrouw Othilde terug naar Saksen waar zij op 31 maart 1044 overleed.

Titel: van 993 tot 1039 Graaf van Holland

Dirk trouwde, ten hoogste 34 jaar oud, v??r 1019 met Othelhildis van de Noordmark (Saksen), ten hoogste 26 jaar oud. Othelhildis is geboren omstreeks 993, dochter van Bernard I van Saksen en Hildegard Stade. Othelhildis is overleden op 31-03-1044 in Quedlinburg (Dld), ongeveer 51 jaar oud.

Gezin/Partner: Othelhildis van de Noordmark van Saksen. Othelhildis is geboren in 993 in Quedlinburg (D); is gestorven op 31 mrt 1044. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Van Hemert schreef in 1749 dat Sicco `ongelooflijke wonderen` verrichtte. Hij trouwde met de dochter van de gezagshebber in Friesland: Gooswijn Ludigman. Het huwelijk tussen Tetburga of Tydburg en Sicco of Sigefrid gebeurde in het geniep. De broer van Sicco, graaf Dirk van Holland, wist van niets en was daar uiteraard boos over geworden. Ze was de dochter van Goosewijn Ludigman, de gezagvoerder in (west)- Friesland. Ze kregen twee zonen.
J. Wagenaar schreef in de Vaderlandse Historie (1782) dat Sicco ruzie kreeg met zijn broer en daarom naar Kennemerland (Haarlem?) vluchtte. Daar ontmoette hij Tetta of Tietburg. Sicco werd verliefd op haar en ze trouwden. Maar het was een huwelijk van ongelijke stand. Ze was dochter van ene Goxewyn die van Friesland naar Kastrichem (Castricum).

Minnarijen
Sicco krijgt niet zozeer het verwijt van z`n `minnarijen`, ofwel vreemdgaan. Veel graven kregen syphilis. Door de lange incubatietijd kwam men waarschijnlijk niet op het idee dat de ziekte sexueel overdraagbaar is. Wat Sicco echter vooral wordt nagedragen is dat hij trouwt met een meisje dat niet `van zijn stand` was.
Op 8 oktober 1980 is Thetburga herbegraven. De monniken van het klooster in Egmond bidden in een plechtige mis voor de zielerust van haar en Othilde van Saksen, de vrouw van Dirk lll en broer van Sicco.
Dat Sicco en Thetburga syphilis hadden is niet echt bijzonder in de Middeleeuwen. Veel vorsten hadden een `bijzit`. Wisselende sexuele contacten werden ook niet in verband gebracht met ziektes
door de lange incubatietijd (meerdere jaren).

Siegfried is getrouwd met Thetburgia von Staveren in 1000 (civil). Thetburgia (dochter van Gozewijn von Staveren en Tetta Brederode) is geboren in 985 in Castricum; is gestorven in 1042. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

gravin van Holland

Gezin/Partner: Egelram I van Montreuil. Egelram is geboren in 980; is gestorven op 9 dec 1046. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Floris is getrouwd met Geertruida van Saksen in 1050 (civil). Geertruida (dochter van Bernard II van Billung en Eilika van Schweinfurt) is geboren in 1028 in Schweinfurt (D); is gestorven op 4 aug 1115 in Veurne (B). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: NN Jansdr van Altena. NN en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Floris is getrouwd met Geertruida van Saksen in 1050 (civil). Geertruida (dochter van Bernard II van Billung en Eilika van Schweinfurt) is geboren in 1028 in Schweinfurt (D); is gestorven op 4 aug 1115 in Veurne (B). [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: NN Jansdr van Altena. NN en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Othilde (Ulfhilde) van Saksen Von Oberlotharingen. Othilde is geboren in 1055; is gestorven in 1092 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: NN Jansdr van Arkel. NN en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Othilde (Ulfhilde) van Saksen Von Oberlotharingen. Othilde is geboren in 1055; is gestorven in 1092 in Egmond. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: NN Jansdr van Arkel. NN en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Floris is getrouwd met Petronilla Gertrud Saksen Von Oberlotharingen in 1108 (civil). Petronilla is geboren in 1080; is gestorven in 1144. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: NN (erfdochter) van der Lecke. NN is geboren in 1106; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]