Dagobert I van Franken

609 - 639  (30 jaar)

• Naam	Dagobert I van Franken
  Geboorte	609
  Geslacht	Mannelijk
  Overlijden	19 jan 639	Parijs
  Persoon-ID	I2879	Waardenburg genealogie
  Laatst gewijzigd op	18 jan 2013

  
  

  Vader	Chlotarius II van Franken,   geb. 584   ovl. 629 (Leeftijd 45 jaar)
  Moeder	Bertrude,   geb. ca. 585   ovl. na 618 (Leeftijd > 34 jaar)
  Huwelijk	Hij is begraven in Paris, St. Vincent (Saint-Germein-Des-Pres). Beroep: König der Franken, Kg. v.Neustrien 584, Kg. d. Franken 613. Vermelding: koning der Franken, jongste zoon van Chilperik I en Fredegonde, was koning van Neustrië (584?613) en na de dood van Brunhilde, die hij op wrede wijze liet ombrengen (613), koning van het gehele Frankische Rijk (613?628). Microsoft ® Encarta Vermelding[ Bron 1 ]: koning der franken 613-629, in 593 moest zijn leger de eerste aanval afslaan van de graaf van Champagne Wintrion, iets later, in 596 viel hij in gezelschap van zijn moeder, Parijs met zijn omgeving aan dat hij snel veroverde, hetgeen echter van korte duur was toen drie jaar later in 600 twee neven van Clotaire, de koningen Thierry en Théodebert, zich verenigden en hem volledig in de pan hakte bij Dormelle, hij wist zelf nauwelijks te ontsnappen en moest een beschamende vrede sluiten, waarbij hem slechts Rouen en diens directe omgeving bleef, wist na enkele mislukte pogingen de juiste allianties te kiezen en werd uiteindelijk vorst over geheel Francië, overleefde diverse complotten maar moest in 623 toestaan dat zijn zoon Dagobert Ikoning van Austrasië werd maar hij behield o.a. Auvergne en la Provence, Dagobert verzette zich maar wist niet meer te veroveren dan de Champagne, in 626 moest hij weer een gevaar keren door Godin, hofmeier van Bourgondië, zoon van Garnier II en ongetwijfeld zijn schoo De overgang van de kleine vorst in Rouen tot het uiteindelijk resultaat verliep met veel bloedige oorlogen, in 604 werd hij voorzichtig wat agressiever met een slechte afloop, weliswaar kwam één van zijn grootste vijanden Bertoald om het leven maar hij verloor eveneens zijn eerstgeboren zoon Mérovée; in 607 zocht hij toenadering tot Thierry en werd zelfs peetoom van diens zoon Mérovée, einde dat jaar vielen de visigothen Thierry?s rijk binnen en Clotaire was er snel bij een coalitie te vormen tegen de visigothen die ook Theodobert en Agon, koning van Lombardië, omvatte, de coalitie hield niet lang stand en de gehele affaire ging als een nachtkaars uit, de spanning tussen de twee broers bleef echter oplopen en in 611 is het Thierry die Clotaire overhaalde gezamenlijk Théodebert aan te vallen, hem het noorden van Neustrië belovend bij een overwinning, in twee bloedige veldslagen wist Thierry zijn broer vernietigend te verslaan en hem met zijn gehele familie te executeren (612), Thierry was echt Vermelding[ Bron 2 ]: Hij werd geboren in het voorjaar van 584 en was drie maanden oud toen zijn vader Chilperik vermoord werd. Hij werd de Neustrische koning met zijn moeder Fredegonde als regentes. Zijn heerschappij werd vrijwel meteen bedreigd door de koning van Austrasië Childebert II. Alleen door de steun van zijn oom Gunthram (koning van Bourgondië) was hij in staat zijn troon te behouden. Toen Gunthram in 592 overleed kon Chlotarius II nog enkele jaren zijn koninkrijk behouden. Rond het jaar 600 werd hij echter toch verslagen door de zonen van Childebert II: Theuderik II (koning van Bourgondië) en Theudebert II (koning van Austrasië). Zijn rijk schrompelde ineen tot een klein gebiedtussen de Seine, Oise en de zee. Door de broederoorlog tussen Theuderik II en Theudebert II in 612 en de dood van beiden in 612 en 613 werd Chlotarius II met hulp van Pepijn van Landen en Arnulf van Metz koning van het gehele Merovingische rijk. Hij moest echter voor de steun die hij ondervond bij zijn streven naar hereniging van het rijk een zware prijs betalen. In 614 vaardigde hij het Edictum Chlotharii uit waarbij de adel en de hofmeiers van de deelrijken meer macht kregen. Zijn tweede vrouw Berthetrude kreeg rond 603 een zoon (Dagobert I) die hij in 623 benoemde tot onderkoning van Austrasië. Chlotarius II overleed eind 629 in Parijs. Geloof: rk.
  Gezins-ID	F1358519093	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

• Aantekeningen

  Hij is begraven in Paris, St. Denis. Beroep: Kg. v. Austrien 623, Kg. d. Franken 629, koning uit het Huis der Merovingen. Vermelding[ Bron 1 ]: Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader, Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van Austrasië (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasië op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op Soissons; Bourgondië kwam in zijn macht en ook in Neustrië werd hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot het zuiden van Aquitanië, waar hij tot aan zijn vroegtijdige dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid geworden. Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius), trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en Judicaël, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs vestigde, kon hij een opstand van Austrasië bedwingen, maar moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van Austrasië erkennen (634). Voor Neustrië werd Chlodovech II zijn troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de Franken een gevaarlijke mededinger was geworden. Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag. Vermelding[ Bron 2 ]: koning der franken 629-639, zoon van Clotaire II van Neustrië en koningin Bertrude. Dagobert I was (met Clovis I) zonder enige twijfel de bekendste der merovingers, hij had in ieder geval zeggenschap over het gehele rijk der franken en wist dat zeer goed aan zijn buurlanden over te brengen, hij wist een gezonde schatkist op te bouwen, een goede structuur van de kerk en was omringd door een raad van sterke mannen als Ouen, Eloi, Didier van Cahors en Paul van Verdun, waarvan de eerste drieheilig werden verklaard. In 623 werd zijn vader koning van beide rijksdelen en droeg Dagobert op de machtige edelen van Austrasië de hofmeier Pepijn en Arnulf bisschop van Metz te beteugelen, Dagobert wist zich snel onder de hoede van zijn vader uit te werken en als onafhankelijk vorst te regeren, hoewel hij in 625 nog een huwelijk moest accepteren met de zuster van zijn stiefmoeder Sichilde, Gomatrude, in 629 verkreeg hij ongeveer het hele koninkrijk maar moest daarvoor wel zijn half-broer Caribert II en de partij rond hem gevormd, elimineren, hij liet hem slechts een kleine strook rond Toulouse en bij diens dood in 632 verwierf hij ook dit laatste deel, in 631 vestigde hij zich definitief te Parijs, verstootte Gertrude onder het motto dat ze geen kinderen kon krijgen en trouwde de neustrische Nantilde, datzelfde jaar werd hij tijdens een tour door Austrasië in 630 verliefd op een jong meisje Ragentrude bij wie hij een zoon Sigebert verwekte die als Sigebert III koning van Austrasië werd, in 633 voerde hij een oorlog t Geloof: rk.