11 juni 2019
Vandaag opnieuw verschrikkelijk nieuws:
boot omgeslagen bij Lesbos: 7 mensen verdronken! 
Ouders zonder kind, kinderen zonder moeder. 
Het houdt niet op en gaat maar door. 
Went het, dit soort berichten? 
Dat mag toch niet gebeuren?

We zijn al weer bijna 4 weken op Samos. Tijd voor een verslag van onze ervaringen. Die zijn eigenlijk te divers om zo maar even helder op te schrijven.
Laat ik maar beginnen met de ongeëvenaarde schoonheid van dit eiland. Ook niet onbelangrijk.
We zien berghellingen onder een heerlijk geurende gele deken van de bloeiende bremstruiken, overal klaprozen, oleanders en bougainvillea’s . We ruiken vlagen van wilde thijm. 
Adembenemende wegen hoog boven de zee verheven, met fantastische vergezichten naar andere eilanden, naar Turkije, dat door een zeestraat van maar 1,5 km van Europa wordt gescheiden. 
Bergdorpjes waar oude mannen op het dorpspleintje onder een plataan het wereldgebeuren bespreken. Het Griekse blauw en wit alom. De taal, de muziek..
Ik zou heel wat foto’s kunnen posten. Ik doe dat niet, althans nu niet.

De focus moet toch echt op die andere werkelijkheid worden gelegd.
Wat een contrast met de wereld van de vluchtelingen.
De eerste week hebben we flink gebuffeld met het uitladen, verwerken, sorteren en uitdelen van de hulpgoederen van het CRR-transport. Samen met de mannen van Christian Refugee Relief, Daniel, Peter en Leo hadden we een fantastische en inspirerende week. Ook André kwam vanaf Lesbos ons nog een paar dagen versterken.

Na deze week verlieten ze ons weer en stonden we er alleen voor.
We zijn ons eerst gaan oriënteren op wat er gedaan wordt om te helpen. En dat is nog verrassend veel.
In het kamp mag niets, maar in de stad zijn diverse pandjes afgehuurd door NGO’s (vrijwilligersorganisaties).
Door deze organisaties wordt een scala aan activiteiten aangeboden.

Laten we beginnen met Refugee 4 Refugees (R4R).
Deze organisatie is door Omar Alshakal opgericht. Hij is zelf een vluchteling, maar geen bootvluchteling want hij is vanuit Turkije over komen zwemmen.
Gestart met hulp op Lesbos is R4R begin dit jaar ook op Samos gaan helpen.
Samos, het vergeten eiland, waar het nog erger bleek te zijn dan op Lesbos. 
En het is bewonderenswaardig wat hier in korte tijd van de grond is getild. Lof ook voor Anne van Dongen, de coördinator van R4R op Samos.
De meeste hulpgoederen die met het CRR-transport hier heen zijn gebracht worden in de R4R-shop uitgedeeld aan de vluchtelingen. 
De eerste week mochten we meehelpen in die shop om o.a. schoenen aan de vrouwen uit te delen.
Verder organiseren ze dagelijks bij het kamp kinderactiviteiten.
Dan zijn er nog andere clubs zoals We Are One, Samos Volunteers, BananaHouse, Baobab, die elk verschillende zaken op hun programma hebben, zoals educatie (lessen in Engels, Grieks, muziek), bezigheden zoals theedrinken, even een veilig, rustig moment bieden, yoga, schaken, voedsel verstrekken, douchen, handwerken/naaien, kindercrèche, vertalen in het ziekenhuis etc.

We zijn ook nog geweest bij Artsen zonder Grenzen, die vooral preventief werk doen, zoals vaccinaties van kinderen en GGD-achtige activiteiten en psychosociale hulp.
En verder hebben we contact gemaakt met de enige medische NGO:Med’EqualiTeam.
Hierna hebben we beiden gekeken wat het beste bij ons past .
De uitkomst is dat Geertje nu diverse werkzaamheden aan het doen is, zo snijdt ze af en toe groenten bij Baobab voor de maaltijdvoorziening, is daarnaast vooral werkzaam bij We Are One met activiteiten voor vrouwen en helpt ook nog in de R4R-shop o.a. bij de hulppakketten uitdelen voor nieuw aangekomen vluchtelingen.
Pieter werkt nu als dokter bij Med’EqualiTeam, wat een heel bijzondere ervaring is.
Het is eigenlijk gewoon huisartsenwerk, maar de problematiek is vaak schokkend. Naast veel infecties en pijntjes komen er veel slachtoffers van seksueel geweld en is er een overmaat aan posttraumatische klachten.
Samen hebben we meegeholpen aan de organisatie van een groot kinderfeest bij het kamp met kinderspelen, red noses (team van clowns) en muziek na afloop. De kinderen kregen allemaal een tasje met verrassingen na afloop. Geweldig als je al die gelukkige koppies zag. Iedereen genoot, inclusief alle meehelpende vrijwilligers.

Het is bijzonder je te bevinden te midden van een situatie die zo bizar is en tegelijkertijd samen met zoveel (mooie) mensen uit allerlei landen en culturen aan één doel te mogen werken, namelijk een beetje menselijkheid en vreugde voor medemensen in verbijsterende omstandigheden. Vraag je aan medevrijwilligers waar ze eigenlijk voor gaan dan is het: humanity.

Mooie ontmoeting gehad ondertussen met een Zwitserse journalist, die me na afloop van het gesprek € 500 in de handen stopte voor de medische missie en ook nog een grote doos Zwitserse chocola voor het team.
Vandaag deelgenomen aan een grote inentingscampagne samen met Artsen Zonder Grenzen.
Zo’n 500 kinderen moesten worden ingeënt. Grote happening met zoveel verschillende nationaliteiten.
Er gebeuren hier bijzondere dingen, die we van te voren niet hadden kunnen bedenken.
Hét probleem oplossen? Dat kunnen we niet. Ondanks alle mooie initiatieven die we aantreffen blijven steeds maar bestaan: de barre situatie, de onmenselijke omstandigheden waarin de vluchtelingen moeten wonen midden tussen de ratten, muizen en slangen, in simpele tentjes of onder zeilen. 
Met, en dat is misschien nog wel het belangrijkste, geen enkel perspectief voor een betere toekomst, zo lijkt het.
Het is aan de politiek om verandering te bewerken en wat is die toch verbijsterend machteloos.
We zijn desondanks dankbaar dat we iets mogen doen hier. En dat we er samen de kracht en gezondheid voor krijgen.

Warme groet vanaf Samos, Geertje en Pieter

Weergaven: 52