juli 2019
We moeten ze niet, niemand wil ze hebben, lees het inzichtgevende boek van Linda Polman onder die titel (https://lindapolman.nl/?page_id=580).
Na 9 weken Samos, waarin 7 weken medisch werk gedaan mocht worden, gaan we weer naar ons aangeharkte landje. We hebben afscheid genomen van het fantastische Med’EqualiTeam (zie foto).
Wat een verhalen hebben we gehoord. Over martelingen, oorlogsgeweld, moord, sexueel geweld en ga zo maar door.
Dan hebben we het nog niet eens over de omstandigheden in het kamp waar deze mensen moeten leven en niet kunnen slapen. Het wemelt er van de bedwantsen, ratten, slangen. Op grote schaal komt schurft voor. Ze vergaan van de jeuk. Ratten bijten ook regelmatig mensen. 
Wat waren onze handen vaak leeg door het gebrek aan behandel- en verwijsmogelijkheden.
Ons voornaamste instrument was een beetje medemens te zijn.
En dat kan heel mooi zijn en voldoening geven.
Midden in deze ellende brak de zon even door, wat een mooi en onvergetelijk moment!
Ik wil dat graag nog met jullie delen.
Het was aan het einde van de middag, We begonnen al met onze schoonmaakwerkzaamheden in de kliniek.
Er zat nog een vrouw in de wachtkamer. 
“Pieter, deze vrouw zit hier al lang, ze wil liever geen mannelijke dokter en tolk, maar omdat we nu geen vrouwelijke hebben is het oké.”
Ze had pijn in de buik en een lang bestaande ingewikkelde gynaecologische afwijking, waarvoor op Samos geen behandeling beschikbaar is. Daarmee verbonden was er een 7 jaar onvervulde zwangerschapswens.
Standaardreactie is dan uitleggen, dat er nu geen behandelopties zijn en dat er later op het vaste land misschien naar gekeken kan worden. Met in het achterhoofd twijfels of dit allemaal wel waargemaakt kan worden.
Omdat de buikpijn mogelijk ook met een blaasontsteking te maken kon hebben even haar urine nagekeken. En in een helder moment, je bent toch bezig, een zwangerschapstest gedaan.
Tegen beter weten in, natuurlijk. 
En….je raadt het: knal positief! 
Huilend valt ze de vrouwelijke tolk in de armen en als man moet ik het doen met een dankbare blik van verstandhouding.
(On)gewenst heb ik hierboven gezet, innig gewenst door de ouders, ONgewenst in Europa, dit onverwachte wonder!!

Weergaven: 38